Μια αθηναϊκή ταβέρνα που αγαπάμε πολύ, Κιθ Χάρινγκ για όλους, ένα ντιζαϊνάτο και λειτουργικό τραπέζι

Ζούμε την εποχή που το καλό κρασί κατακτά την Αθήνα, που μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα γαστρονομικά events που συμβαίνουν σε αυτή την πόλη στήνονται γύρω από αυτό; Από την πρώτη μέρα λειτουργίας του, το Vezené στην (πολύ δυνατή) εστιατορική πιάτσα του Χίλτον είχε να δείξει μια πολύ εκλεπτυσμένη οινική λίστα και πια μας καλεί να γίνουμε μέρος μιας σειράς δείπνων-εμπειριών υπό από τον τίτλο «Spin the Bottle».

Στο τρίτο δείπνο που θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Τρίτη, στις 27 Φεβρουαρίου, το Vezené υποδέχεται έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες παραγωγούς, τον οινοποιό Απόστολο Θυμιόπουλο. Αφοσιωμένος καθώς είναι στη σημαντικότερη βορειοελλαδίτικη ποικιλία, το ξινόμαυρο, παράγει δέκα διαφορετικές εκφάνσεις του. Πρόκειται για έναν θερμό υποστηρικτή της αειφόρου αμπελοκαλλιέργειας, παρεμβαίνει ελάχιστα στο αμπέλι και στη διαδικασία της οινοποίησης. Από το οινοποιείο που βρίσκεται στην άκρη του χωριού του Τριλόφου Ημαθίας ο Απόστολος Θυμιόπουλος θα φέρει μαζί του εμβληματικές ετικέτες για να μοιραστεί με τους συνδαιτυμόνες του.

Δεν είναι ότι κάνει συνέχεια παρουσιάσεις των κρασιών του, πρόκειται για μια βραδιά-ευκαιρία να γνωρίσει κανείς αυτόν τον καινοτόμο και σταρ στον κύκλο των οινόφιλων παραγωγών. Ακόμα και αν δεν ασχολείστε ιδιαίτερα με το ποιος παράγει τι, αν έχετε ανοίξει και ξανανοίξει φιάλες από το πιο value for money ντόπιο ροζέ και το πρώτο που ωριμάζει σε βαρέλια, το εξαιρετικό Rosé de Xinomavro, να ξέρετε πως αυτός είναι ο άνθρωπος που μας το έδωσε.

Παράλληλα, η ομάδα του Άρη Βεζενέ έχει δημιουργήσει ένα μενού τεσσάρων σταδίων που θα αγκαλιάσει γευστικά κάθε κρασί. Τα πιάτα είναι εμπνευσμένα από την έντονη προσωπικότητα του ξινόμαυρου. Το βοδινό ταρτάρ, τα μύδια φρικασέ με αγκινάρες, το βοδινό μάγουλο στα κάρβουνα με χοντρό μακαρόνι στον ζωμό του και το αχλάδι στον ξυλόφουρνο είναι απλώς οι τίτλοι όσων θα σερβιριστούν την Τρίτη. Πρόκειται για πιάτα πολυεπίπεδα, σαν τα κρασιά του οινοπαραγωγού που θα είναι εκεί. Και αν δεν έχετε καιρό να πάτε στο Vezené, αρπάξτε την ευκαιρία, βρίσκεται σε εκπληκτική φόρμα.

Κόστος 95 ευρώ/άτομο. Για κρατήσεις, [email protected] & στο 210 7232002

Θέλω εδώ και καιρό να χτυπήσω τατουάζ ένα σχέδιο του Κιθ Χάρινγκ και προσπαθώντας να καταλήξω σε αυτό που μου αρέσει περισσότερο, έπεσα πάνω στη νέα έκδοση «Keith Haring: Art is for everybody» των Distributed Art Publishers (διαθέσιμη σε ενημερωμένα βιβλιοπωλεία, όπως το Hyper Hypo) που εξετάζει την καλλιτεχνική του πορεία από τη μετακόμισή του από την Πενσιλβάνια, όπου γεννήθηκε, στο Λόουερ Ιστ Σάιντ της Νέας Υόρκης το 1978, μέχρι τον θάνατό του το 1990 από επιπλοκές που συνδέονταν με το AIDS.

Λίγοι εκπρόσωποι της pop/street art είναι τόσο αναγνωρίσιμοι όσο ο Χάρινγκ και η αλήθεια είναι πως εμένα, προσωπικά, είναι ο αγαπημένος μου, μαζί με τον Μπασκιά – ή μάλλον έγινε ο αγαπημένος μου μετά την πρώτη μου επίσκεψη στη Νέα Υόρκη το 2017. Τότε βρέθηκα στο LGBT Community Center του Γουέστ Βίλατζ και είδα το αριστουργηματικό mural που φιλοτέχνησε το 1989, λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του, για τους εορτασμούς των 20 ετών από το Stonewall. Είχαν κληθεί διάφοροι καλλιτέχνες να δημιουργήσουν site-specific έργα στο κτίριο και ο Χάρινγκ επέλεξε να «ντύσει» με την προκλητική δουλειά του τις δημόσιες τουαλέτες του δεύτερου ορόφου. Χαζεύοντας το έργο του, που καλύπτει τους τέσσερις τοίχους των παλιών αποχωρητηρίων, μπορούσα να νιώσω όλη την απίστευτη ενέργεια της late ’80s queer εποχής και σχεδόν να μεταφερθώ στο απέραντο νεκροταφείο στο οποίο είχε εξελιχθεί η πόλη για την γκέι κοινότητα. Έκτοτε δεν μπορώ να σταματήσω να θαυμάζω και να συγκινούμαι με τη μοναδική, πολιτικοποιημένη, εντελώς δημοκρατική και προσβάσιμη, μα ταυτόχρονα τόσο πολυσύνθετη τέχνη του.

Ο τόμος διαρθρώνεται χρονικά και θεματικά, με έμφαση στα έργα δημόσιου χώρου που έκανε, όπως αυτά στο μετρό, και στα murals, αναδεικνύοντας την πεποίθησή του ότι η τέχνη ανήκει σε όλους και είναι απαραίτητη για έναν καλύτερο κόσμο.

Βρέθηκα πρόσφατα στη θέση να θέλω να ανανεώσω το σπίτι μου, και αυτό που ανακάλυψα, αφού περιηγήθηκα σε δεν ξέρω κι εγώ πόσα sites καταστημάτων και εταιρειών που παράγουν οικιακό design, είναι ότι τα μεγάλα τραπέζια για το σαλόνι είναι εντελώς εκτός πια – στα σαλόνια σήμερα ακουμπάμε πράγματα στα λεγόμενα «βοηθητικά τραπέζια», βάζουμε πάνω τους από τα φλιτζάνια του πρωινού μας καφέ μέχρι μικρές γλάστρες, από τη στιγμή που καμία φωτογραφία σαλονιού-πρόταση διακόσμησης δεν περιλαμβάνει μόνο ένα τέτοιο τραπέζι, πάντα υπάρχει κι ένα δεύτερο στο πλάνο, το βοηθητικό του βοηθητικού τραπεζιού.

Προσωπικά, έχω μια αδυναμία στα τρόλεϊ που λειτουργούν ως βοηθητικά τραπέζια, έχω τρία τέτοια, ένα στο σαλόνι, που λειτουργεί ως μπαρ, ένα στο μπάνιο και ένα στην κουζίνα. Αν δεν βρεις όμως κάποιο true vintage που να μπορεί να το σηκώσει η τσέπη σου, σε γενικές γραμμές τα τρόλεϊ είναι βολικά μεν, κάπως ανέμπνευστα δε. Εκτός αν μιλάμε για το Arcs Trolley. Σχεδιασμένο από το βραβευμένο βελγικό δίδυμο Muller Van Severen, το Arcs Trolley της Hay είναι ένα λειτουργικό και μικρό έπιπλο με έντονη παρουσία, κομψά, κυματοειδή πλαίσια που στηρίζουν δύο ή τρία ράφια, είναι φτιαγμένο από ατσάλι και κυκλοφορεί σε διάφορα χρώματα. Το Arcs Trolley με τα δύο ράφια κοστίζει 295 ευρώ και μπορείτε να το βρείτε στο αθηναϊκό Myran. (Φωκυλίδου 3, 210 3824744, www.myran.gr)

Δεν με πιάνει FOMO με τα νέα εστιατόρια της πόλης. To ’χω πάθει μια-δυο φορές, αλλά συνήθως μου αρέσει να περιμένω, να βρουν αυτά τον εαυτό τους, να βρω κι εγώ τη θέση μου σε αυτά. Δε έχει καμία χάρη να πιέζεσαι για τέτοια πράγματα. Κάθε τόσο όμως παθαίνω κάτι σαν κόλλημα με ένα μαγαζί και ξέρω από πριν ότι θα μου αρέσει. Συνήθως δεν κάνω λάθος. Όχι μόνο μου αρέσει αλλά κολλάω για καιρό. Δεν ντρέπομαι που είμαι άνθρωπος της συνήθειας. Αυτή είναι η καθημερινότητά μας, πιστεύω, ένα ωραίο σύνολο από συνήθειες και κολλήματα. Φέτος το κόλλημα το έπαθα με αυτό το εστιατόριο στον Κολωνό. Μόλις είδα το κείμενο της Ζωής ήξερα γιατί ήθελα να πάω. Το φαγητό στις φωτογραφίες υποσχόταν πολλά, αλλά, πρώτα απ’ όλα, με τράβηξε το περιβάλλον. Ένα νέο μαγαζί μέσα σε ένα παλιό. Γνώριμες από τα παλιά εικόνες που στην πόλη μας έχουν αρχίσει πια να εκλείπουν. Εδώ πριν υπήρχε ένα άλλο μαγαζί και στο δικό του σκηνικό στήθηκε το καινούργιο. Γύρω γύρω μια πέργκολα με φυτά (τι είναι; Νομίζω βουκαμβίλιες;), μέσα από τις τζαμαρίες αντικρίζεις μια ωραία γειτονιά με παλιά ιστορία. «Εδώ στην αρχαιότητα ήταν οι βίλες της Αθήνας, το ήξερες; Ναι, εδώ είχε κήπους, το διάβασα σε ένα κείμενο κάποιου αρχαιολόγου». Βίλες και κήπους δεν έχει τώρα, αλλά ο Κολωνός «μυρίζει» ακόμα Αθήνα, κι ας είναι πέντε λεπτά από το κέντρο που πια δεν «μυρίζει» τίποτα.

Τα μαγαζιά, σκέφτομαι, τα ερωτεύεσαι με το που περνάς την πόρτα τους. Στην Ταβέρνα των Φίλων σε υποδέχονται με αληθινή ευγένεια, είναι χαλαροί και ντροπαλοί όλοι τους, όλο το σέρβις γίνεται αβίαστα όσο από τα μεγάφωνα ακούγονται χαμηλόφωνα πολύ ωραίες μουσικές, κυρίως ελληνικές. Είναι βάλσαμο να πηγαίνεις σε ένα μέρος με ελληνικό φαγητό και να ακούς Μίκη Θεοδωράκη, μουσικές από την Κρήτη, Θανάση Παπακωσταντίνου, Μάνο Χατζιδάκι, κατάλαβες τι εννοώ. Δεν είναι αναγκαίο, αλλά είναι πλέον σπάνιο και μένα τουλάχιστον με φέρνει στην ίδια συχνότητα με τα φαγητά που τρώω, με τη γειτονιά στην οποία ήρθα. Τι τρώμε στην Ταβέρνα των Φίλων που αλλάζει συχνά τον κατάλογό της και έχει την τέλεια ισορροπία, κατά τη γνώμη μου, ανάμεσα σε πιάτα με λαχανικά, όσπρια, ψάρι και κρέας; Αντιγράφω από τον τελευταίο κατάλογο: ντοματάκια στα κάρβουνα πάνω σε ένα στρώμα από γαλένι και ένα dressing από πικάντικο μέλι, καρότα στα κάρβουνα με ταχίνι, μυρωδικά και αμύγδαλα, γίγαντες στον φούρνο με σπανάκι και γαλοτύρι, κυδωνάτες πατάτες φούρνου, μελανούρι στα κάρβουνα με παντζαρόφυλλα και σκορδαλιά με καρύδι, αχνιστό μπακαλιάρο με ρεβιθάδα, μοσχαρίσια γλώσσα στα κάρβουνα λαδορίγανη, παστίτσιο, χοιρινό πρασοσέλινο, κατσικάκι κρασάτο στη γάστρα με φιδέ και μανούρα Κιμώλου.

Είναι κι άλλα από άλλες φορές! Μπρόκολα και παραπούλια με σκορδαλιά από καρύδι, κόκορας κρασάτος με χοντρό μακαρόνι, ένα φοβερό μπιφτέκι με ρώσικη σαλάτα που το σερβίρουν με ένα όμορφο φύλλο ρόκας, το πιάτο με τα τυριά που μια φορά ήρθε με έναν ψητό λωτό. Είναι και η λίστα με τα κρασιά, σωστά δομημένη, οικονομική. Τι άλλο να σας πω για να σας πείσω; Ότι τώρα που ανοίγει ο καιρός τα τραπέζια στο πεζοδρόμιο μού φαίνονται ιδανικά για τα μεσημέρια μας, ότι περιμένω να δω τι χόρτα και τι φρέσκα τυριά θα έχουν την άνοιξη; Είμαι σίγουρος ότι φέτος θα φάμε καλά εδώ και τώρα που μιλάμε, ας κλείσω για αύριο ένα 4άρι.

Άργους 66, Κολωνός, 210 5127506