Κι εξαφανίστηκαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα

Όταν το καλοκαίρι του 2020 ο γκόμενος με τον οποίο έβγαινα μου είπε ότι ήταν ερωτευμένος μαζί μου, εγώ έφυγα διακοπές για 2 εβδομάδες και παρίστανα όλες τις ημέρες ότι δεν είχα σήμα για να του μιλήσω. Αυτό, ναι, είναι σκληρό και σκατόψυχο ghosting. Είχα πιεστεί πάρα πολύ συναισθηματικά, γιατί ήθελα την παρέα του, περνούσα πάρα πολύ καλά, αλλά δεν ήμουν στην ίδια σελίδα, δεν είχα κάποια απάντηση να του δώσω, και ενώ θα μπορούσα να του το είχα πει, δεν το έκανα. Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τότε, κι είχα χωθεί ένα βράδυ κάτω από ένα τραπέζι στα Εξάρχεια για να μη με δει.

Γκόσταρα πριν από μια εβδομάδα. Είχα κανονίσει να πάω σε μια συναυλία με μια κοπέλα με την οποία είχαμε κάνει κάτι παλιότερα, η τύπισσα άργησε 40 λεπτά και μετά, μόλις τελείωσε η συναυλία, σηκώθηκε κι έφυγε αμέσως ενώ εγώ είχα κατέβει κέντρο κι είχα ταλαιπωρηθεί μόνο και μόνο για να τη δω. Τι να της πεις μετά; Ότι δεν μπορείς να αργείς 40 λεπτά και μετά να παρατάς τον άλλο και να φεύγεις; Δεν χρειάζεται να το πεις… Δεν θα κάτσεις να κάνεις συζήτηση. Μου κάνει ακόμη αντιδράσεις στα στόρι και τέτοια. Φίλε, γκοστάρεις όταν κάποιος είναι ανεπίδεκτος συζητήσεως. Αν σου έχει κάνει μαλάκια. Τον γκοστάρεις, σου στέλνει δηλαδή και δεν απαντάς.

Περισσότερο στα ερωτικά ισχύει, γιατί εκεί υπάρχει μεγαλύτερος εγωισμός. Κι εμένα με έχουν γκοστάρει φουλ. Είναι μάλλον και τόσες πολλές οι επιλογές που έχουμε, είμαστε σε μια εποχή που… γι’ αυτό δεν κρατάνε οι σχέσεις. Απλώς είναι ghosting που σε πειράζουν και άλλα που δεν σε νοιάζει καθόλου, άλλο να στο κάνει κάποια στο Tinder, κι άλλο να ξέρεις τον άλλο καλά.

Δεν μου αρέσει να αφήνουμε συναισθήματα που δεν έχουν συζητηθεί με τους άλλους, είμαι του ξεκαθαρίσματος. Έχω κληθεί να κάνω, αλλά δεν διανοούμαι να κάνω ghosting σ’ έναν άνθρωπο με τον οποίο έχω συνδεθεί, ερωτικά ή φιλικά. Έχω κάνει σε συνεργάτες. Κάνω σε κόσμο με τον οποίο μιλάω στα social λόγω της δουλειάς μου και που νιώθει μια οικειότητα παραπάνω μέσα από αυτά.

Αλλά μην τα ονομάζουμε και όλα ghosting, γιατί κάποιες φορές δεν είναι καθόλου. Και δεν είναι καθόλου αγενές. Θα ήταν καλύτερο να έλεγα, «ρε μαλάκα, μου έχεις πρήξει;». Τους αφήνω στο «διαβάστηκε». Ο άλλος παίρνει το μήνυμά του, χωρίς να υπάρξει και κάποια λεκτική πληγή. Μετά από δύο «διαβάστηκε», όταν συνεχίζεις με επιμονή, μήπως θες εσύ να σου κάνουν ghosting, αγαπητέ άγνωστε; Μήπως το σηκώνει και ο οργανισμός κάποιων ανθρώπων να τους το κάνουν;

Είναι η φάση που γουστάρω ακόμη έναν τύπο ο οποίος με είχε κλάσει, κι είχαμε βγει με μια φίλη στα Βόρεια, για να πάμε κάτω από το σπίτι του μήπως τον πετύχουμε. Επειδή δεν τον πετύχαμε όμως σπίτι του, κάτσαμε σε έναν φούρνο εκεί κοντά για καφέ. Εγώ, πνιγμένη στην απόρριψη, βλέπω αυτόν τον τύπο απέναντι, πες τον Α., να με ψιλοκοιτάζει, οπότε ήμουν σε φάση «it’s show time». Και ξεκίνησα να του την πέφτω∙ φεύγουμε από το μαγαζί όμως με τη φίλη μου χωρίς να μιλήσουμε.

Εκείνη, επειδή ήταν τρομερή στόκερ, αναγνώρισε ένα παιδί από την παρέα του, τους βρήκε όλους στο Insta και πήγα και τον ακολούθησα. Αυτός, αντί να σκεφτεί «τι έκανε η τρελή», μου στέλνει μήνυμα και κανονίζουμε να βγούμε. Βρισκόμαστε Εξάρχεια στην πλατεία και πριν κάτσουμε με πάει στη «Βεργίνα», όπου παίρνει δύο τυλιχτά με τζατζίκι και κρεμμύδι, τα οποία τον περίμενα να φάει μπροστά στο μαγαζί που θα καθόμασταν ενώ μιλούσε με ανοιχτό το στόμα. Καθόμαστε τελικά κάπου, σε απέναντι καρέκλες, κι εκεί αρχίζει μια φιέστα κριντζ, μέχρι που ανασηκώνεται κάποια στιγμή πάνω από το τραπέζι για να με φιλήσει. Εγώ βαριόμουν τίγκα, οπότε έστελνα με το κινητό κάτω από το τραπέζι στις φίλες μου για να πάω να τις βρω.

Τελικά φεύγουμε, αφού με πάει ως το μετρό, «για να δώσουμε ένα κινηματογραφικό φιλί στην αποβάθρα», όπως μου λέει, και μέχρι να φτάσω από Πανεπιστήμιο στον σταθμό του Κεραμεικού μού είχε στείλει ήδη δύο μηνύματα. Έλα που όμως κι εγώ δεν ήθελα να τον απορρίψω εντελώς, οπότε λίγο καιρό μετά τού λέω να περάσει από ένα μαγαζί που ήμουν με φίλους μου. Ε, και έφτασε με δύο κολλητούς του, τίγκα περίεργους, κάθισε δίπλα μου και ξεκίνησε να μου τραγουδά «μια κατσαριδούλα, η μικρή Τερέζα». Ήθελα να εξαφανιστώ.

- Πες μου στα ίσια, έχεις ξενερώσει;
- Άραξε ρε, απλά είμαι τσιλ.

Από τότε άρχισα να απαντάω πιο απόμακρα, να μην του δίνω σημασία, σκεπτόμενη ότι θα πάρει το μήνυμα. Εκείνος συνέχισε να μου στέλνει κάθε μέρα, πρωί, απόγευμα, μέχρι που κάποια στιγμή μου έκανε: «Πες μου στα ίσια, έχεις ξενερώσει;». Και του απάντησα: «Άραξε ρε, απλά είμαι τσιλ», κάτι που όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν ότι δεν ισχύει ούτε λίγο. Και τότε με σοφία αποφάσισα ότι πρέπει να τον κάνω μπλοκ από παντού, τύπου έκανα φραγή μέχρι και τον αριθμό του. Σε έναν χώρο στο Χαλάνδρι γνώρισα τον κολλητό του έπειτα από έξι μήνες, και ξεκινήσαμε να βγαίνουμε. Έναν μήνα μετά, τον γκόσταρα κι εκείνον. Τώρα που το ακούω ξανά, 5 χρόνια μετά, σκέφτομαι ότι μάλλον ήταν ένα τσικ λάθος συμπεριφορά.

Δεν έχω συγκεκριμένα παραδείγματα όσον αφορά τα προσωπικά μου, υπάρχει το κλασικό να είναι κάποιος πολύ ενοχλητικός και να γκοστάρεις. Αλλά έχω γκοστάρει πάρα πολλές φορές εργοδότες. Πριν από έναν χρόνο εργαζόμουν σε μια δουλειά με πολλά χρήματα, σε θέση ευθύνης, και η συμπεριφορά του εργοδότη μου ήταν κάτι το τραγικό. Το αποτέλεσμα ήταν ότι παραιτήθηκα κι εκείνοι προσπάθησαν να με κάνουν να γυρίσω πίσω τουλάχιστον εφτά φορές. Μετά την τέταρτη, νομίζω, δεν τους απάντησα ποτέ ξανά και περίμενα απλώς δύο μήνες για να μου στείλουν την παραίτηση στο mail μου.

Ήταν ένας τύπος, γείτονάς μου, ο Δ., βγαίνουμε μια φορά, λίγο grindr-date και κάπως τα βρίσκουμε, ώσπου κάνει ένα πράγμα που εγώ βρίσκω εμετικό. Ξεκινάει να μου λέει, «άσε, ρε συ, δεν ξέρεις τι έχω περάσει εγώ με άτομα που δεν ξέρουν τι θέλουν στο σεξ. Ή κάνεις σεξ ή δεν κάνεις σεξ». Και ξεκινάει να κράζει πολύ έντονα κάποια άτομα, λέγοντας ότι δεν γαμιούνται σωστά και δεν τον ικανοποιούν αρκετά. Πράγμα με το οποίο ένιωσα απαίσια, γιατί το βρίσκω ηθικά απαράδεκτο, ειδικά όταν δεν έχεις ήδη οικειότητα με το άλλο άτομο. Στον γυρισμό, μετά από αυτό, μου ζήτησε να ανέβει στο σπίτι, και το απέφυγα, λέγοντάς του να το αφήσουμε για άλλη φορά.

Στο μεταξύ έφυγα για ένα ταξίδι στο εξωτερικό, μου έστελνε εκείνος κάποια μηνύματα, μέχρι που σε κάποια φάση μου γράφει πως είναι πολύ απογοητευμένος από εμένα γιατί του έκανα ghosting, και δεν το περίμενε καθόλου να του κάνω κάτι τέτοιο. Θεωρώ πολύ σημαντικό πράγμα την καλή επικοινωνία, οπότε του εξήγησα πως ένιωσα πάρα πολύ περίεργα για τους λόγους που ανέφερα, το κατάλαβε και μου ζήτησε συγγνώμη. Περίμενα ότι θα με ακύρωνε τελείως, οπότε του έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία και βγήκα ξανά μαζί του, αλλά σε φιλικό επίπεδο αυτήν τη φορά.

«Τώρα μου κάνει «tap» στο Grindr ξανά. Δεν απαντάω, κουράστηκα».

Όταν κατάλαβε ότι είναι πλέον φιλικό το βάιμπ, με γκόσταρε εκείνος. Τώρα μου κάνει «tap» στο Grindr ξανά. Δεν απαντάω, κουράστηκα.

Θες να είμαι ειλικρινής; Προσωπικά θεωρώ ότι είμαι η μεγαλύτερη γκόστερ που υπάρχει. Αν κάποιος θέλει να με ανταγωνιστεί, μπορεί να μου στείλει. Θα τον γκοστάρω πρώτη. Είναι το μεγαλύτερό μου ελάττωμα. Όχι μόνο έχω χάσει επαγγελματικές ευκαιρίες, αλλά και πολλούς πιθανούς ερωτικούς συντρόφους. Αλλά είμαι καλό άτομο, οπότε συνήθως τη γλιτώνω! Και πάντα τελικά στέλνω, μπορεί και πέντε μήνες μετά να στείλω και να καλέσω τον άλλο στα γενέθλιά μου.

Έβγαινα με κάποιον παλιότερα και άρχισε να μη μου απαντάει και θύμωσα πολύ μαζί του∙ σκεφτόμουν, τέλος, δεν με αγαπάει! Μου λέει μια φίλη, «έλα ρε, δείξε μου τα μηνύματά σας». Και ενώ είχα στεναχωρηθεί και για τέσσερις ημέρες περνούσα πραγματικά grief process, είδαμε ότι τελικά εγώ ήμουν αυτή που είχε κάνει το ghosting. Απάντησα μετά με τη φίλη μου. Ήταν σε άλλη πόλη, οπότε ήταν ένας έρωτας που κράτησε δύο εβδομάδες.

Ghosting γίνεται και σε συγγενικά πρόσωπα και πιστεύω ότι εκεί το έχουν όλοι κάνει κάποια στιγμή. Ήταν ένα άτομο με το οποίο είχα κοντινή συγγένεια, και με το οποίο για αρκετό καιρό είχαμε μια σχέση, τυπική και μόνο, ώσπου ήρθαμε τελικά σε ρήξη. Και μας καλούν σε οικογενειακό τραπέζι για να μας κάνουν να τα βρούμε.

Εγώ έχω μυριστεί τη φάση, οπότε ανεβαίνω στο διαμέρισμα, και με το που ανοίγω την πόρτα και συνειδητοποιώ ότι είναι κι αυτό το πρόσωπο μέσα, τους κοιτάω έναν-έναν στα μάτια και κλείνω ξανά την πόρτα. Μίλησα με τον εαυτό μου εκείνη την ώρα, είπα, «Θωμά, πρέπει εσύ στα 38 σου να ζήσεις αυτό το πράγμα;». Και απαντώ, «ποτέ και για κανέναν». Προφανώς χτύπησαν τηλέφωνα, στάλθηκαν μηνύματα, αλλά δεν απάντησα σε τίποτα και σε κανέναν. Την πρώτη εβδομάδα ειδικά δεν μίλησα με κανέναν τους. Για το μόνο που στενοχωρήθηκα ήταν για την καλή πρόθεση του ενός. Κάποιοι παλεύουν ακόμη να επικοινωνήσουν μαζί μου.

«Το έχουμε δαιμονοποιήσει πάρα πολύ το ghosting, αλλά εγώ το δικαιολογώ - ακόμα και αυτό που μου έχουν κάνει».

Ήταν μια κομβική στιγμή για μένα, για το πώς αντιμετωπίζω τα άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντός μου με τα οποία δεν με ενδιαφέρει να έχουμε και την καλύτερη σχέση τελικά. Το έχουμε δαιμονοποιήσει πάρα πολύ το ghosting, αλλά εγώ το δικαιολογώ. Όχι μόνο για να δικαιολογήσω την επιλογή μου, δικαιολογώ ταυτόχρονα και το ghosting που μου έχουν κάνει. Με αυτή την «ακραία» συμπεριφορά λες τελικά στον άλλον ότι δεν διαπραγματεύεσαι τίποτα. Μια άμυνα είναι. Πληγώνεται κι ο άλλος, ναι. Αλλά ποιος δεν έχει πληγωθεί και ποιος δεν έχει πληγώσει;

Είχα γνωρίσει έναν, πριν κανέναν μήνα σε ένα μπαρ με φίλους. Το μπαράκι αυτό έχει κάτι σκαλάκια που είναι δίπλα στα τραπέζια κι αυτός πήγε και κάθισε εκεί. Εγώ έχω μια τάση να διαλέγω πάντα τον πιο περίεργο τύπο, σπουδάζω και ανθρωπολογία, αυτός έμοιαζε να έχει ξένη καταγωγή, οπότε είμαι σε φάση «από πού να είναι; Θα πάω να τον ρωτήσω» και τέτοια. Πάω τελικά και του λέω «γεια», μου εξηγεί ότι είναι από τη Χ χώρα, μισός από εκεί, μισός από εδώ. Μιλάμε, ξεκινάει να με λέει αστέρι του −λιάρδα κι αυτός− μου φιλάει τα χέρια, αλλά δεν γίνεται τίποτα.

Του δίνω το Instagram μου, μου στέλνει την επόμενη μέρα και μου λέει «είμαι hangover». Και τη μεθεπόμενη συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, πάλι είχε βγει και ήταν hangover. Εγώ θα έλειπα μερικές ημέρες στην Αθήνα, οπότε του λέω να τα πούμε μόλις γυρίσω. Στο μεταξύ τον συναντά μια φίλη βράδυ έξω, πάλι λιάρδα, να ψάχνεται συνεχώς και μαθαίνω ότι μου ρίχνει και μια 12αριά χρόνια. Μου έστειλε λοιπόν όταν γύρισα να βρεθούμε, αλλά σκέφτηκα ότι ήταν σε μια εβδομάδα 3 φορές λιώμα και τον είδε και η φίλη να είναι ό,τι να ‘ναι, οπότε του είπα πως δεν είμαι σε φάση, γιατί έχω πολύ διάβασμα από τη σχολή και καλύτερα να το αφήσουμε. Και μου απάντησε: «Ευχαριστώ που σπατάλησες τον χρόνο μου, αυτό που περιγράφεις είναι κάτι που ζούμε όλοι...». Δεν απάντησα ξανά.