Η μικρού μήκους ταινία Perfectly Normal και ο Jordan Kamnitzer έρχονται να δώσουν απαντήσεις σε όσους έχουν αναρωτηθεί για το πώς είναι να ζει κανείς με το σύνδρομο Άσπεργκερ.
Είναι σκηνοθετημένη από τον Joris Debeij, ο οποίος αποτυπώνει στον φακό τις εμπειρίες και τις σκέψεις του Kamnitzer.
Ο συγγραφέας Eli Gottlieb περιγράφει την ταινία ως μια σπάνια κινηματογράφηση, η οποία μας προκαλεί μια έκρηξη συναισθημάτων καθώς παρακολουθούμε τον Jordan, έναν μεσήλικα άνδρα, να μας μιλάει για την ζωή του.
Η μουσική και οι γρήγορες εναλλαγές των σκηνών δίνουν στον θεατή μια φευγαλέα αίσθηση του πώς είναι να ζει κανείς σε μία μονίμως αγχωτική και νευρική κατάσταση.
Ο αυτισμός και το σύνδρομο Άσπεργκερ μπορούν να εκδηλωθούν μέσω ενός ευρέος φάσματος συμπτωμάτων και ποικίλλουν ανάλογα με το άτομο.
Αν και μερικές φορές τα συμπτώματα δεν είναι ιδιαίτερα εμφανή, περίπου το 40% των αυτιστικών παιδιών δεν μπορούν να μιλήσουν.
Όσον αφορά την περίπτωση του Jordan, είναι ανεξάρτητος, έχει δουλειά και μπορεί μόνος του να διαχειριστεί τα οικονομικά του. Καταλαβαίνει πως είναι διαφορετικός, έχει επίγνωση της κατάστασής του και μπορεί άνετα να μιλήσει και να συζητήσει γι αυτή.
Προσαρμόζεται στα δεδομένα της κοινωνίας και έχει βρει στην τέχνη και κυρίως στη μουσική μια διέξοδο όταν τα πράγματα δυσκολεύουν.
Υποστηρίζει πως δεν είναι ένα ανάπηρο άτομο αλλά ένα άτομο με ειδικές ανάγκες. Όπως λέει και ο ίδιος «Κανένας δεν είναι φυσιολογικός ούτως η άλλως».
