Η Βρετανή καλλιτέχνις Cecily Brown είναι το πρώτο άτομο που πραγματοποίησε μια μεγάλη ατομική έκθεση αποτελούμενη εξ ολοκλήρου από νέα έργα που δημιουργήθηκαν ως απάντηση στην πρόσκληση του Blenheim Palace.
Η Μπράουν αποφοίτησε από το Slade School of Fine Art στο Ηνωμένο Βασίλειο πριν μετακομίσει στη Νέα Υόρκη το 1994 και έκτοτε έχει αναγνωριστεί ως κεντρική προσωπικότητα στην αναβίωση της ζωγραφικής στα τέλη της χιλιετίας.
Η Μπράουν παρουσιάζει τόσο μια συναισθηματική γιορτή όσο και μια έντονη κριτική των ρομαντικών φαντασιώσεων που περιβάλλουν το αρχοντικό σπίτι και τη βρετανική κληρονομιά. Για την έκθεση, διεισδύει διακριτικά στην παγκοσμίου φήμης μόνιμη συλλογή ζωγραφικής, ταπισερί και διακοσμητικών του Palace και τα αντικαθιστά με δικές της εκδοχές.
Το «Hunt After Frans Snyders» (2019) είναι η επανεκτίμησή της για το πρωτότυπο του φλαμανδικού έργου του 17ου αιώνα, δείχνοντας μια αγέλη σκύλων να ορμούν σε ένα αγριογούρουνο. Αυτό που βιώνουν οι επισκέπτες όταν βλέπουν αυτά τα δύο έργα δίπλα-δίπλα είναι μια παραμορφωμένη εκδοχή του κόσμου γύρω τους. Ουσιαστικά, η έκθεση είναι μια προσπάθεια για επανεκτίμηση της σχέση της Βρετανίας με τον έξω κόσμο.
«Αυτή η έκθεση ήταν μια ευκαιρία να απαντήσω στο Blenheim Palace και να αντιδράσω στην Αγγλία» λέει η Μπράουν. «Παρά το γεγονός ότι είμαι σε εξορία στην Αμερική για 26 χρόνια, αγαπώ την Αγγλία, ένα μικρό νησί που είναι ακόμα πολιτιστικά τεράστιο. Ωστόσο, αυτή είναι μια στιγμή αναταραχής, για τη Βρετανία όπως και για τον υπόλοιπο κόσμο».
Τα άλλα έργα της Μπράουν περιλαμβάνουν το «Πάντα θα υπάρχει μια Αγγλία» και το «Οι μάχες έπρεπε να ζωγραφιστούν» του 2019. Αυτά τα πολύχρωμα έργα που είναι φτιαγμένα για τη συγκεκριμένη τοποθεσία, είναι πλούσια σε αφηρημένες ανθρώπινες μορφές και ακτινοβολούν ενέργεια. «Ήταν συναρπαστικό να παίζεις μέσα στα τείχη ενός τόπου όπως το Blenheim, το οποίο σου δίνει την προοπτική του χρόνου που περνά» λέει η Μπράουν. «Υπάρχουν φουρτουνιασμένες στιγμές, αλλά ελπίζεις να βγεις στην απέναντι όχθη».
