Η κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού και αναψυκτικών στη χώρα μας είναι αρκετά διαδεδομένη. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Αναψυκτικών, οι Έλληνες το 2015 κατανάλωσαν 515.000.000 λίτρα αναψυκτικών. Μάλιστα, κατά τους θερινούς μήνες, η ζήτηση παρουσιάζει αύξηση εξαιτίας των υψηλών θερμοκρασιών.
Οι λέξεις δίψα, απόλαυση και γεύση είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την κατανάλωση αναψυκτικών. Είναι, όμως, όλα τα αναψυκτικά ίδια και σε ποια θα έπρεπε να δείχνουμε μεγαλύτερη προτίμηση;
Το νερό που χρησιμοποιείται στην παραγωγή αναψυκτικών έχει άμεση σχέση με την ποιότητα και τη γεύση τους.
Όταν μιλάμε για αναψυκτικά, συνήθως δίνουμε έμφαση στην περιεκτικότητά τους σε ζάχαρη και πρόσθετα, ενώ σπάνια εξετάζουμε την ποιότητα του νερού που χρησιμοποιείται για την παρασκευή τους, παρόλο που είναι το βασικότερο συστατικό της σύνθεσής τους (σε ποσοστό 80%).
Το νερό που χρησιμοποιείται στην παραγωγή αναψυκτικών έχει άμεση σχέση με την ποιότητα και τη γεύση τους. Όπως, λοιπόν, συμβαίνει στα εμφιαλωμένα νερά, έτσι και στα αναψυκτικά χρησιμοποιούνται δύο τύποι νερού: το πόσιμο νερό και το φυσικό μεταλλικό νερό, η διάκριση των οποίων αποτελεί συχνά σημείο σύγχυσης για τους καταναλωτές.
Τί είδους αναψυκτικό θα πρέπει να προτιμάμε λοιπόν και γιατί;
Υπάρχουν τρεις κατηγορίες αναγνωρισμένου νερού σύμφωνα με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης: α) το επιτραπέζιο νερό, β) το νερό πηγής και γ) το φυσικό μεταλλικό νερό.
Το επιτραπέζιο νερό είναι δυνατόν να έχει οποιαδήποτε προέλευση, ακόμη και επιφανειακή (γεώτρηση, ποτάμι, λίμνη ακόμη και αφαλατωμένο νερό θάλασσας), και η χημική σύστασή του είναι αυτή του κοινού πόσιμου νερού.
Το νερό πηγής έχει υπόγεια προέλευση, δεν επιτρέπεται να υποστεί καμία επεξεργασία, αλλά η χημική του σύσταση είναι αυτή του πόσιμου νερού. Δεν έχει τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η ιδιαίτερη σύστασή του φυσικού μεταλλικού νερού.
Το φυσικό μεταλλικό νερό, αντιθέτως, πρέπει να προέρχεται αποκλειστικά από πηγή υπόγειων υδάτων, η οποία προστατεύεται από κάθε είδους χημική και μικροβιολογική ρύπανση. Πέραν της υπόγειας προέλευσής του, το βασικό πλεονέκτημα του φυσικού μεταλλικού νερού, είναι η ιδιαίτερη σύστασή του σε μεταλλικά στοιχεία πχ. Μαγνήσιο, ασβέστιο, κάλιο. Δεν επιτρέπεται να υποστεί καμία επεξεργασία για τη μεταβολή της χημικής και μικροβιολογικής του σύνθεσης. Η ετικέτα του παρέχει πληροφορίες για ιδιαίτερη σύστασή του σε ανόργανα συστατικά.
Έτσι λοιπόν, η κατανάλωση αναψυκτικών για την παραγωγή των οποίων χρησιμοποιείται αποκλειστικά φυσικό μεταλλικό νερό, εκτός από τέρψη και τόνωση προσφέρει και όφελος στην υγεία του καταναλωτή.
*Το κείμενο υπογράφει και επιμελείται η Ζωή Γιαννακάκη, Διαιτολόγος-Διατροφολόγος
