ADVERTORIAL
Ταξίδι στη Χαβάη δεν έχω πάει… και έτσι όπως το ακούω θα μπορούσε να γίνει και (αντι-) τραγούδι. Χαβάη λέγανε μία μικρή τετράποδη πατσαβουρίτσα που βρέθηκε ορφανή να ζητιανεύει προσοχή δίπλα σε ένα κάδο, στο Αλεποχώρι. Ήταν τόσο μικρή, που καλά καλά δεν έβλεπε και η αστάθεια στο περπάτημα την έκανε ιδιαιτέρως αστεία. Πιάσαμε τα μπιμπερό και σε λίγο καιρό το σφηνάκι γάτας απέκτησε φωνή: ένα άψυχο, λίγο «βαριέμαι να μιλήσω», αλλά κάπως γοητευτικό «(ν)ιάαααου».
Σώπα καλέ, μίλησες; Ήταν η αυθόρμητη αντίδραση στο μικρό γκρέμλιν που βρισκόταν στον καναπέ. Γιατί πιο άσχημο γατί δεν πρέπει να είχα δει (η φωτογραφία το αποδεικνύει για όσους δεν έχουν προβλήματα όρασης) αλλά από την άλλη ήταν το δικό μου μικρό γκρέμλιν με το εξωτικό όνομα. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, η θέα ενός τέτοιου γατιού, με ένα τέτοιο όνομα, προκαλούσε γέλιο από την πρώτη στιγμή αλλά ας έχει χάρη ένα ντοκιμαντέρ για τα Μπόρα Μπόρα που έδειχνε εκείνη την αυγουστιάτικη νύχτα η τιβί, τη νύχτα που μπήκε στη ζωή μας... Προτάθηκε το Μπόρα Μπόρα ως πρώτο υποψήφιο όνομα αλλά λόγω του ότι ήταν κοριτσάκι υπερίσχυσε το άλλο εξότικ σποτ του Ειρηνικού.
Tο 62% των Γερμανών δήλωσαν ότι οι τρίχες των ζωντανών τους έχει επιδράσει αρνητικά στις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους. Εγώ πάλι είχα βρει τον τέλειο σύμμαχο, ονόματι Swiffer, και είχα λύσει το μεγάλο μου πρόβλημα.
Οι πρώτες μέρες ήταν δύσκολες καθότι η Χαβάη προσπαθούσε να πάρει τα πάνω της, λίγο σε βάρος, λίγο σε αυτοπεποίθηση και λίγο σε «ανακαλύπτω τον χώρο και τους νέους μου γονείς». Αυτό που κατάλαβα γρήγορα βέβαια και με την βοήθειά της, είναι ότι οι γάτες δεν έχουν δυσκολία προσαρμογής. Από πολύ μικρές ακόμα, έχουν τον τρόπο τους. Κάνουν ό,τι γουστάρουν και αν νομίζεις ότι θα τις κάνεις σκυλάκια, είσαι βαθιά γελασμένος.
Της πήραμε όλα τα καλά για να δημιουργήσει μια δική της κατάσταση στο σπίτι. Παιχνίδια όλων των ειδών, από ποντικάκια, μπαλάκια αλλά και αυτοσχέδια (όπως κορδέλες να κρέμονται παντού στο σπίτι) για να έχει και ποικιλία το καμάρι μας.
Αυτή πάλι έβρισκε πιο διασκεδαστικό να εξαφανίζεται όπου μπορείς και δεν μπορείς να φανταστείς με αγαπημένο της παιχνίδι τα μπες βγες στη βιβλιοθήκη άνευ πλάτης. Το γέλιο που έκανα με το τρελοκομείο να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται μεταξύ Παπαρρηγόπουλου και Κούντερα, Σουν Τσου και Γκόργκι, ήταν αδιάλειπτο.
Ως κάτοικος του σπιτιού, είχε και τις δικές οικοσκευές: το σετάκι για φαγητό και νερό που πάντα ήταν καθαρό και συνήθως γεμάτο. Με τις καλύτερες τροφές του εμπορίου γιατί το μικρό αλάνι άξιζε μόνο τα καλύτερα... Όσο για την τουαλέτα της, είχε τη δική της σ’ ένα κομμάτι της δικής μας, πράγμα που σημαίνει ειδική πλαστική βάση με το χώμα της. Αυτό να μπει στα συν του μεγαλώνω μια γάτα: για κάποιο μαγικό λόγο, εν αντιθέσει με τα σκυλιά, μαθαίνουν από τις πρώτες μέρες να χρησιμοποιούν εύκολα και χωρίς -από εμάς- κόπο.
Οπότε ανακεφαλαιώνοντας, το μικρό σας πανθηράκι από τις πρώτες μέρες θα ζητάει. Θα ζητάει την προσοχή σας, τον χώρο σας, τον χρόνο σας και ασφαλώς ότι κάνει ένα παιδί ευτυχισμένο: μπόλικο παιχνίδι και τροφή κάθε φορά που θα γουργουρίζει το μικρό και φαγανό του στομάχι.
Όσο για τον κτηνίατρό του; Δεν είναι η καλύτερή του αλλά και ποιανού είναι; Θα χρειαστεί να το πάτε και από εκεί την απαραίτητη βόλτα για όλα όσα θα το κάνουν πιο δυνατό στις προκλήσεις της ευαίσθητης ηλικίας του.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σας ενημερώσω ότι οι γάτες ίσως σας δημιουργήσουν κάποιο πρόβλημα στις κοινωνικές σας σχέσεις... Η φύση τις έχει κάνει πηγή αλλεργιών για κάποιους ανθρώπους ενώ κάποιοι άλλοι δεν αντέχουν καθόλου τις γατότριχες. Σε μία έρευνα λέγεται ότι το 62% των Γερμανών δήλωσαν ότι οι τρίχες των ζωντανών τους έχει επιδράσει αρνητικά στις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους.
Εγώ πάλι είχα βρει τον τέλειο σύμμαχο, ονόματι Swiffer, και είχα λύσει το μεγάλο μου πρόβλημα. Μέσα σε λίγα λεπτά οι χαβαότριχες εξαφανίζονταν και ήταν όλοι καλά και εμείς καλύτερα. Για αυτό υιοθετήστε ένα ζωντανό χωρίς πολλή σκέψη. Η εικόνα να σε περιμένει πίσω από την πόρτα, με νιαρ και ουρά ανεβασμένη από τη χαρά της, είναι ανεπανάληπτη. Τυχαίο άλλωστε που το 70% των ιδιοκτητών κατοικίδιων προτιμούν κάποιες φορές την τετράποδη συντροφιά, από αυτή των ανθρώπων; Καθόλου τυχαίο. Πιστέψτε με.
σχόλια