Χρόνια πρίν που ήμουν πιό μικρή αλλα ισως το ίδιο ανόητη με τώρα, είχα το συστημα να λέω στους φίλους μου οτι ημουν με κάποιον (τον τάδε, υπαρκτό πρόσωπο και κρυφογκέι αλλα εκείνοι δεν το ήξεραν) για διάφορους λόγους να μη με "λυπούνται" που δεν ήμουν με σχέση και να μη με πρήζουν ουτε να μου γνωρίζουν ατομα που δεν είχα καμία πρόθεση να γνωρίσω. Σε ενα πάρτι το λοιπόν με πλησίασε κάποιος που μου άρεσε και μενα να μου πιάσει την κουβέντα, ξερετε, απ αυτούς που είναι και ανοιχτοί και ευγενικοί αλλα και αινιγματικοί ταυτοχρονα (σπάνια περίπτωση δηλαδή) και πετάχτηκε σαν δικανικό ελατήριο ο &$^%&^%@!` ο γκόμενος μιας απο τις κολλητές μου και είπε: - ο τάδε τί κάνει; και ο χαριτωμένος εγινε καπνός και εγω σκεφτηκα να καρφώσω το κλαδευτήρι στο αριστερό μάτι του 9*%#^^*^@! του κόμενου της φίλης. Αλλα κράτησα χαρακτήρα και ευχαρίστησα τον βισνού για το μάθημα να μην δινουμε λογαριασμό στο εξής σε κανενα που δεν τον αφορά. Βέβαια... αν αυτοί που μας αρέσανε τους αρέσαμε αρκετά και ηταν σε καλύτερη αυτοπεποιθησιακή κατάσταση δεν θα τους επηρρέαζαν αυτά. Λέω τωρα.
