Υποθετω οτι ζεις στην επαρχία και νιώθεις ηδη μειονεκτικά ως ανύπαντρη γυναίκα 30 και κάτι.Το θεμα είναι οτι αυτο σε πληγώνει μεσα σου, γιατί νιώθεις ηδη έτσι σαν γεροντοκόρη...Δεν εχω καμία πρόταση να σου κανω περα από την προτροπή αυτη:ζήσε στο έπακρο τη ζωη σου, γιατι δεν εχει άλλη. Ο σύντροφος δεν εχει το μαγικό ραβδάκι που θα σε παει στην αντίπερα οχθη της καλοπαντρεμενης αρχόντισσας.Η προσωπική εμμονή οτι μόνο οταν παντρευτουμε ολοκληρωνομαστε ως γυναίκες και προσωπικότητες είναι απλώς αυτό ακριβώς: μια εμμονή.