Χαχαχα, συγνώμη αλλά γελασα, δεν αντεξα. Έχω ακούσει και έχω δει πολλά, αλλά σαν αυτό που εγραψες όχι. Μια απορία, ως προς τι ο ασπασμός? Τι νόημα είχε? Θεέ και κύριε. . . έλεος δηλαδή τι άλλο θα διαβάσουμε... Ας ελπισουμε όπως έγραψαν και παραπανω, να ηταν μωρο ο αδελφός σου και να μην έχει ανάμνηση όλου αυτου. Κοίταξε οι γονεις μας δεν ειναι ημιθεοι,όσο κι αν στα παιδικά μας μάτια φανταζαν ως τέτοιοι, ανάλογα βέβαια και τα βιώματα του καθενος. Άνθρωποι ειναι. Με τις μικρότητες τους, τις ανασφάλειες τους, τα όποια βιώματα τους, τα ψυχολογικά τους ενδεχομένως, τις αδιευκρίνιστες καποιες φορες πράξεις ή λογια τους, τις εκρήξεις ή τους συναισθηματισμούς τους. Θελω να πιστεύω οτι το έκανε λόγω υπερβολικής αγάπης, έχω δει γονεις να φιλάνε τα μωρά τους μέχρι αηδιας, εντάξει και σε αυτό υπάρχει και ενα όριο, θελω να πω η δικιά σου το ξεπέρασε! Υπαρχουν κι άλλοι βέβαια, δεν ειναι μονη η δικιά σου. Αλλά γιατί εσυ να τη δικαιολογείς και γιατί κάθε φορά? Μήπως θα πρεπει να δεις την πραγματικότητα όπως ειναι? Δίχως ωραιοποιησεις ή συμβολισμούς, έτσι όπως ειναι. Δοκιμασε το.