Μπορώ να καταλάβω ακριβώς τι εννοείς μιας και θα μπορούσα να το ειχα γράψει εγω αυτο το κείμενο. Οταν οι γονείς εχουν ανάγκη στήριξης κι εσύ είσαι στην πιο παραγωγική σου ηλικία πρέπει δυστυχώς να κάνεις μια δύσκολη επιλογή.Μην περιμενεις να σε καταλάβουν βέβαια, γιατι ειναι θέμα εμπειρίων. Αν ο άλλος δεν έχει βρεθεί μπροστά στο δίλημμα διακόπτω τη σχολή μου/ εγκαταλείπω την καριέρα μου για να τρέχω στους γιατρούς και το νοσοκομείο τους ηλικιωμένους γονείς ( μετα τα 60 βγαινουν πολλα προβλήματα υγείας, εκτος κι αν ειχαν υιοθετήσει εναν απολυτα υγιεινό τρόπο ζωής, που και πάλι δεν είναι δεδομενο κι αυτό) δεν πρόκειται να το αντιληφθεί, γιατί θέτει εαυτόν στη θέση κυρίως της γυναίκας που θέλει καποια στιγμή καπου στα 37-45 να κάνει παιδί- λανθασμένα κατ' εμέ. Δυστυχώς οι οικονομικές συνθήκες ειναι τετοιες που δεν ευνοούν την απόκτηση παιδιού στις ηλικίες 20-30. Όλοι/ες προσπαθούν να ανεξαρτητοποιηθούν οικονομικά και να σταθούν στα ποδια τους.Έτσι βλέπεις πλεον γυναίκες πολυ συχνά στην ηλικία των 40+ που θελουν να αποκτήσουν το πρώτο τους παιδί. Αν δεν προκύψει και άμεσα, για βιολογικούς λόγους, καθώς η γονιμότητα πέφτει κατακόρυφα, πάει και παραπέρα 45+. Εχω 2 πρόσφατα παραδείγματα γυναικων στο άμεσο περιβάλλον μου, που τωρα στα 43 θελουν να τεκνοποιήσουν. Καταλαβαίνω απολυτα την εσωτερική τους ανάγκη, καθώς και το δικαίωμα στη μητρότητα, αλλα υπάρχουν πολλοί αστάθμητοι παράγοντες σε αυτές τις ηλικίες (ιατρικοί λόγοι, χάσμα γενεών, γεροντικό οικογενειακό περιβάλλον, κτλ.) που δυστυχώς τους αγνοούν.Σου εύχομαι ο,τι καλύτερο και μακάρι να μην γίνουν-αθελα τους- εμπόδιο στην προσωπική σου εξέλιξη.