Να σου πω και τη δική μου γνώμη μιας και έχω τον ιδιο χαρακτήρα με το αγόρι σου.Ακριβώς και εγώ το ίδιο κάνω,με αποτέλεσμα να χωρίσω στο τέλος με την αρραβωνιαστικιά μου λόγω του αδερφού μου,επειδή δεν ήθελα να πάω κόντρα,δεν μίλαγα ,οταν συμπεριφερόταν και αυτος άσχημα.Φύγετε,μακριά,οτι ακριβώς γράψανε και τα παιδιά πιο πάνω.Διαφορετικά θα το μετανοιώσεις,όπως το μετάνοιωσα και εγώ,αλλα ηταν πολύ αργά.και να ξέρεις το εξής πράγμα..η συμπεριφορά του πιστεύω έχει να κάνει μόνο οσον αφορά το συγγενικό του περιβάλλον.Δεν νομίζω αργοτερα,κάνοντας οικογένεια να έχει την ιδια συμπεριφορά σε αγνώστους(όπως το να σου πειράξει κάποιος το παιδί πχ,οπως ανέφερες και να μην το υπερασπιστει,ή εσένα).Εφόσον ειστε ενταξει μεταξύ σας,κάντε την με ελφρά πηδηματάκια και μακριά.Δικ΄η σας ειναι η ζωή και όχι της αδερφής του ή του οποιουδήποτε άλλου.Αυτά.