Κατανοω ότι είναι δύσκολο να πεις όχι στην μητέρα σου, ειδικά όταν είναι επίμονη, αλλά στον εαυτό σου και τη συμπεριφορά σου μαζί της πρέπει να εστιάσεις. Θα μπορούσες να την πεις οτι θα το κανονίσεις μία επόμενη φορά και να επιμείνεις. Έτσι θα έδινες και στον εαυτό σου το χρόνο να σκεφτεί αν θέλεις να το κάνεις, και στον φίλο σου χρόνο να σκεφτεί κι εκέινος το ίδιο. Η μαμά σου μπορεί να περιμένει και αν δε μπορεί ας το ανεχτεί. Ο φίλος σου προφανώς δεν ήταν έτοιμος για αυτό και προφανώς κανένας δεν ενήργησε σωστά, γιατί νιώσατε και οι δύο κορναρισμένοι. είναι όμως δική σου ευθύνη να βάλεις όρια στη μαμά σου για να αποφύγετε την πίεση και όχι δική του. Στη θέση σου θα του μιλούσα και θα του ζητουσα συγνώμη. Και στη θέση του θα ήμουν τοσο τσαντισμένος που θα το σκεφτόμουν να σε συγχωρήσω.