Απ' ό,τι βλέπω είσαι συνομήλική μου. Καταλαβαίνω πώς νιώθεις. Στην ηλικία που είμαστε εμείς τώρα πολλές κοπέλες είναι αυτές που έχουν πλέον στη ζωή τους έναν συνοδοιπόρο, όπως εσύ τώρα, ήρθε το τυχερό που λέμε και σχεδιάζουν άμεσα τη δημιουργία οικογένειας. Κάποιες δεν έχουν ποτέ χρόνο για σένα, γιατί πλέον έχουν υποχρεώσεις (ωστόσο αυτό είναι δικαιολογία) κάποιες άλλες πάλι δεν αντέχουν με την ευτυχία σου, χωρίς εσύ να φταις σε κάτι, όπως η δική σου περίπτωση... Με άγγιξε το κείμενό σου, γιατί μου θύμισε πολλά...Είναι τα λόγια του κόσμου που σου λένε άντε εσύ πότε, είναι το δικό σου αίσθημα κενού που λες άντε εγώ πότε; Σίγουρα πάντως δεν αξίζει στη ζωή μας ένας άνθρωπος με τον οποίο έχουμε τόσα κοινά βιώματα, 20 χρόνια φιλίας όπως λες, στον οποίο έχουμε σταθεί όποτε μας χρειαζόταν και να μη χαίρεται με τη χαρά μας...Πόσο άσχημο... Να κρατήσεις από αυτή τη φίλη σου τα καλά, για να μην αρρωσταίνεις την ψυχή σου και να κοιτάξεις μπροστά!!! Σκέψου πως ήταν ευάλωτη για κάτι που μέχρι στιγμής δεν κατάφερε να αγγίξει, γιατί δεν ήρθε η ώρα ακόμα για εκείνην!!! Όσο για την αληθινή φιλία, δύσκολα τη βρίσκεις...όμως έρχεται η ώρα που η ζωή σου στέλνει πραγματικούς αγγέλους...Φρόντισε να μην τους χάσεις!!! Βίον ανθόσπαρτον σου εύχομαι και να είσαι πάντα καλά!!!