Μπραβο,μπραβο και ξανα μπραβο!Πως μεσα απο ολο αυτο καταφερες τελικα να βρεις εσενα και να νιωθεις ευτυχισμενη με οτι σε γεμιζει,αφηνοντας πισω οτι σε χαλαει.Πολυ σημαντικο.Ναι κι εγω δε θα ελεγα στεναχωρια,αλλά καποια γεγονοτα/συμπεριφορες σε συνδιασμο με την καταθλιψη που επακολουθησε,με εκαναν να δω πολυ βαθια μεσα μου και να καταλαβω και την απλοτητα και την ευτυχια των μικρων στιγμων.Και κυριως την σημασια της ζωης μας.Ποσο απερισκεπτα τη σπαταλαμε σε ανουσια πραγματα και ανθρωπους και ποσο ασκοπα χαλιομαστε για καταστασεις που δεν θα επρεπε να μας αγγιζουν καν?Ολα αυτα λοιπον δεν ερχονται απο μονα τους.Πρεπει να πεσεις και να σκαψεις πολυ βαθια για να τα ανασυρεις και τελικα να καταλαβεις το νοημα:η ζωη ειναι μικρη για να ειναι θλιβερη και με μιζερους ανθρωπους!Να περνας καλα κοριτσαρα και να κανεις οτι γουσταρεις!