Μισο κατι μας κρύβεις. Ελα τωρα, όταν βρίσκεις την ιδανική συντροφο (ή τον συντροφο αντίστοιχα μιλάω γενικά), δεν τον χωριζεις. Μεγαλο λάθος. Τα βάζεις με θεούς και δαίμονες για να κρατήσεις αυτο το υπέροχο που εχεις, εκτός αν βέβαια οι διαφορές ανάμεσα σας είναι περισσότερες οποτε εκεί χωρίζεις ναι. Εντόπισα κάποια σημεία για σενα σε αυτο που μας εγραψες και θα ήθελα να τα κοιταξεις ώστε να βρεις και τι παει λάθος. Μα κάθε φορά?-Μας λες ".ετοιμαζόμουν να παντρευτω, (χωρισα μετα απο 6 χρονια πολυ ασχημης σχεσης) " αλήθεια τι πήγε λάθος με εκείνη την άσχημη σχέση όπως μας λες? Και ήσουν έτοιμος για γαμο, που με αυτην την τελευταια δηλαδή την τόσο ιδανική για σενα, δεν ήσουν έτοιμος για γαμο. Αλήθεια γιατι? Με την πρωτη είχες χρονο? Εβρισκες χρονο? Γιατι αυτός είναι ο λογος που χωρισες τη δεύτερη. - Μήπως με τη δεύτερη σε έπιασε κόμπλεξ κατωτερότητας? Και απλα ήθελες μια σχέση οπου εσυ θα υπερειχες? Σκέψου τα ολα αυτα. Δεν ξερω αν εισαι τρολ ή μιλάς σοβαρά, για μένα όταν εχεις βρει και εχεις περάσει άσχημα, στο καλό που έρχεται δεν κλεινεις τα ματια, δεν δείχνεις δειλία. Αυτο θα ελεγα για σενα ή κωλωσες ή απλά ήθελες μια γυναικα να την εχεις πιο ελεγχόμενη και μαζί της σε έπιασε σύνδρομο κατωτερότητας. Να τα ξαναβρειτε παιζει? Όλοι έχουμε κανει λάθη και στο παραπέντε πιστευω εχεις περιθώριο να διορθώσεις ή να ανατρέψεις κατι. Εύχομαι να βρεις τα λάθη σου να διορθωθεις να μην τα ξαναεπαναλαβεις στο μέλλον. Γιατι όταν σου κάθεται το λαχείο που λέμε, εκεί φιλε μου δεν κωλωνεις ουτε φεύγεις. Εκεί ορμας. Να εισαι καλα λοιπον.