Γιατί φοβάμαι τον θάνατο; Μα ίσως είναι ανυπαρξία. Υπάρχει τίποτα ζοφερότερο από την πλήρη ανυπαρξία, αν έχεις γευτεί τη ζωή;Κι εν πάση περιπτώσει να εξαφανιστεί πλήρως τέτοιο παλικάρι; :PΔεν έγραψα ότι είμαστε ενέργεια, είναι μια από τις θεωρείες που παράθεσα. Προσωπικά θεωρώ ότι αν υπάρχει μια συνέχεια θα είναι έξω-συμπαντική, άυλη, άρα δεν μπορεί να είναι ούτε ύλη, ούτε ενέργεια, γι αυτό και δεν μπορούμε να εντοπίσουμε κάτι για το επέκεινα - αν υπάρχει - στον υλικό μας κόσμο. Δεν ξέρω αν δεν πεθαίνουν οι ψυχές. Ή αν υπάρχει ψυχή και δεν είναι απλώς το αποτέλεσμα του νευρωνικού δικτύου που είναι ο εγκέφαλος, άρα πεθαίνει μαζί του.Ο θάνατος είναι η μοναδική βεβαιότητα στη ζωή, πόσο παράδοξο. Κάτι που δεν μπορούμε ν' αποφύγουμε (προς το παρόν τουλάχιστον :Ρ ). Ναι, είναι μετάβαση. Το Πεσάχ των Εβραίων, πέρασμα ελληνιστί, έμεινε γνωστό ως Πάσχα στην παράδοσή μας. Δεν ξέρω όμως αν είναι πέρασμα σε κάτι άλλο, σ' έναν πνευματικό κόσμο ή στην πλήρη ανυπαρξία. Φυσικά ελπίζω το πρώτο :) Έχεις δίκιο πάντως, σημασία έχει το τώρα που είμαστε ζωντανοί, η στιγμή. Το παρελθόν πέρασε, το μέλλον δεν το ξέρουμε. θλιβόμαστε εξαιτίας του ή αναπολούμε το παρελθόν, ανησυχούμε ή ονειρευόμαστε το μέλλον, χάνουμε το παρόν.