Αξίζεις.Μπορώ να σε συναισθανθώ. Ένας λόγος που δε συνέχισα τη δουλειά της μαμάς μου ήταν και αυτό που λες. Βέβαια πιο σημαντικό ήταν για μένα ότι δε με ενδιέφερε το αντικείμενο και ήθελα να ασχοληθώ με αυτό που σπούδασα. Ίσως αν αναλογιστώ το κόστος τώρα, να ήταν καλύτερα να το είχα κάνει ως ξεκίνημα... Από την άλλη κατα πάσα πιθανότητα θα ήμουν εδώ που βρίσκομαι σήμερα.Όπως και να έχει... μόνος σου θα δεις τι είναι καλύτερο για σένα. Δε θα υποστήριζα να ταλαιπωρηθείς για να αποδείξεις σε φαφλατάδες την αξία σου. Θα σε παρότρυνα να ζητήσεις ψυχολογική υποστήριξη και θα πράξεις με βάσει τις επιθυμίες σου. Μην αφήνεις κανέναν να σε ρίχνει.Όπως το λες δε φταις εσύ. Έτυχε.Αν σ'αρέσει η εργασιά σου μάζεψε ότι εφόδια μπορείς. Γίνε καλύτερος σε αυτό που κάνεις μέρα με την ημέρα και θα δεις στην πορεία τι θες να κάνεις για να νιώσεις ελεύθερος.Ο πατέρας σου δεν νομίζω να είναι χαζός για να σου δώσει περισσότερες ευθύνες στη δουλεία. Οπότε ξεκόλλα. Σε μια εργασία που ήμουν η κόρη του αφεντικού εγινε διευθύντρια... ποτέ δε σκέφτηκα ότι δε της άξιζε. Αν με την αύξηση του μισθού θεωρείς ότι υπερεκτιμά την αξία σου, μπορείς να του προτείνεις κάτι που να σε κάνει να νιώθεις άνετα και να αξιοποιήσετε διαφορετικά το επιπλέον ποσό που είχε σκολό να σου δώσει. Δεν αξίζει για κανεναν να σηκώσεις το ζυγό. Δε ξέρω αν νιώθεις υπόχρεος στον πατέρα σου και το οτι εργάζεσαι εκεί σου στερεί την ελευθερία... Ένας ειδικός θα σε βοηθήσει... γιατι αν πραγματικα σαρέσει εκεί που είσαι.. θα βοηθήσεις τον εαυτό σου να τον εκτιμάς και να μην αφήνεις άλλους να σε υποτιμούν. Να πάνε να λύσουν τα θεματά τους. Απλώς μπορεί να φθονούν. Βρες τον εαυτό σου και πέτα ελεύθερα σε όποιον τόπο και αν είσαι. Καλή τύχη!