Αριάδνη, διαφωνείς για να διαφωνείς σήμερα. Και αλλοιώνεις και το νόημα των λόγων μου (όπως έκανες με τα δίπολα), όπως άριστα καταλαβαίνεις, αλλά το κάνεις επίτηδες για να με εκνευρίσεις/τσιγκλίσεις/προκαλέσεις για κάποιο λόγο που μου διαφεύγει επί της παρούσης. Όμως έχω μεγάλη πείρα από fora για να το πετύχεις. Σου απαντώ λοιπόν με την συνήθη μου ψυχραιμία και, πίστεψέ το, κανένα άλογο δεν έχω στην κούρσα, δεν τρέχει κάστανο αν το δεχτείς ή όχι. Κάνε ό,τι νομίζεις, έχεις τη ζωή μπροστά σου να διαπιστώσεις αν εχω ή όχι δίκιο. Σερβίροντας καφέδες στο εξωτερικό σήμερα (κι όχι την δεκαετία του '60, ή έστω του '90-2000) δεν μπορεί κάποιος να κερδίσει ένα ευπρεπές επίπεδο ζωής που να τον διαχωρίζει ευνοϊκά -σε συντονισμό με την αναλογία κόστους ζωής στην πόλη που ζει, σε σχέση με την μισθοδοσία και τις ανάγκες του/της σε μια έκτακτη ανάγκη, που δεν ξέρει αν και πότε θα του παρουσιαστεί- σε σχέση με κάποιον που αμοίβεται ήδη καλά σε σχέση εξαρτημένης εργασίας στην Ελλάδα. (Κι αναφέρω την σχέση εξαρτημένης εργασίας ειδικά και συγκεκριμένα, όπως στην παρούσα εξομολόγηση, επειδή στην ανεξάρτητη εργασία, όπου επιφορτίζεται ο εργαζόμενος-επιχειρηματίας/ελεύθερος επαγγελματίας με αυτασφασφαλίσεις, συνδρομές επιμελητηρίων, εισφορές αλληλλεγγύης, αποδοση ΦΠΑ στην εφορία και προ-πληρωμή του φόρου του ΕΠΟΜΕΝΟΥ έτους με βάση τον τζίρο του φετινού, δεν παρέχεται καμμία άνεση κι ασφάλεια, ούτε κανένα επίπεδο...Ωνάση όπως νομίζουν άνθρωποι άσχετοι με την αγορά εργασίας.) Ουσιαστικά, εκεί που θέλω να καταλήξω δηλαδή, αυτός που πάει να σερβίρει εν γνώση του καφέδες ή να πλένει λάντζα ΝΟΜΙΖΕΙ ότι κερδίζει ανεξαρτησία, όμως στην ουσία στην Ελλάδα θα γυρίσει αν του παρουσιαστεί μια εγχείριση (γιατί δεν θα έχει λεφτά να πάει στο εκεί νοσοκομείο), από τους γονείς θα λαμβάνει πέντε καντάρια φέτα και τρία κιλά κουραμπιέδες κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα, στην Ελλάδα θα γυρίσει για διακοπές γιατί δεν τον φτάνουν τα χρήματά του για την πολύ ακριβή ζωή του εξωτερικού...Οι όποιες εξαιρέσεις πέτυχαν με αυτόν τον δρόμο κι υπό τις παρούσες συνθήκες είναι υπέρλαμπρες προσωπικότητες που θα μεγαλουργούσαν σε όποιο περιβάλλον κι αν τις έσπερνες επειδή είναι απλούστατα υπερχαρισματικές. Εδώ όμως αναφερόμαστε στο μέσο όρο, μιλήσαμε γενικά. Λέγοντας φυσικά "ακριβή ζωή του εξωτερικού" αναφέρομαι στις γνωστές πόλεις και χώρες της βόρειας και δυτικής Ευρώπης ως επί το πλείστον, με κάποιες εξαιρέσεις για Ισπανία-Ιταλία. Για το Μπάνσκοβο και την Αχρίδα δεν θα το συζητήσω, εκεί ακόμα βγάζεις γκόμενα με ένα BIC (παλιό αστείο των Χάρυ Κλυνν-Κακουλίδη για την ανατολική Ευρώπη επί υπαρκτού σοσιαλισμού, για τους μικρούληδες της στήλης που μας διαβάζουν). Η μεγάλη πλειοψηφία των ατόμων που πηγαίνουν στο εξωτερικό για ανεξαρτοποίηση είναι ήδη πολυπτυχιούχοι με ΠΟΛΛΑ τυπικά προσόντα, τα οποία με τον κόπο τους τα κέρδισαν ασφαλώς (όπως ο εξομολογούμενος), αλλά και πάλι δεν λαμβάνουν άμεσα την αμοιβή την οποία θα διεκδικήσουν αμέσως αργότερα. Δεν είναι δηλαδή και τόσο απλή κι εύκολη η μετάβαση στο εξωτερικό χωρίς κάποιες άκρες, να έχεις ήδη βρει δουλειά, να σε καλέσουν, να είσαι μετακλητός, να έχεις επιχείρηση στρωμένη κλπ. Αλήθεια, έχεις περάσεις κάποιο χρόνο στο εξωτερικό, Αριάδνη, για να ξέρουμε για τι μιλάμε, ή όχι; Τα ενοίκια και μόνον είναι δυσβάσταχτα για σπίτια 30 τμ. που μοιάζουν τρύπες σε σχέση με τα δικά μας. Οι γιατροί έχουν υπερτετραπλάσιες τιμές από τους δικούς μας. Οικογένεις διαβιώνουν τρώγοντας για βραδινό ράμεν νούντλς πακέτο στο σούπερ και ζεστό τσάι. Αυτά τα γνωρίζεις; Δεν είναι ντροπή κάποιος να έχει πλεονεκτήματα στη ζωή του, εφόσον τα ΕΚΤΙΜΑΕΙ, τα σέβεται, αναγνωρίζει ότι ήταν πλεονεκτήματα, και είναι και σωστός, ηθικός άνθρωπος με τον περίγυρό του. Το παρουσιάζετε εδώ μέσα συνεχώς σαν να είναι ατιμία ή όνειδος, μια κλασσική αριστερούλικη στάση η οποία μου προκαλεί προσωπικά μια εμετική διάθεση γιατί μου θυμίζει όλο αυτό τον λαϊκισμό που ζήσαμε επί τετραετία, καθώς κι όλη εκείνη την ξύλινη γλώσσα την κνίτικη περί επικοδομοίματος κλπ κλπ. των μαθητικών και φοιτητικών μου χρόνων, που τελικώς ήταν προκάλλυμα μπας και πηδήξουν τα αμπέχωνα καμμιά γκόμενα που είχαν να δουν βυζί από τον θηλασμό τους! Ούτε σου στρώνει τον δρόμο με ροδοπέταλα μια ευκατάστατη οικογένεια. Αντιθέτως, θα έπρεπε να μάθεις ότι οι πραγματικά ευκατάστατες οικογένειες (όχι οι απλώς "τα βγάζουν άνετα πέρα") επειδή ακριβώς είναι μεγαλωμένες στο χρήμα έχουν συναίσθηση αυτού και δεν πετάνε good money after bad money. Το χρήμα δεν αυγατίζει αν δεν το σέβεσαι. Τα ηλίθια λούσα με τις επιδείξεις και τα ξεράσματα στα σόσιαλ και στις συγκεντρώσεις τα κάνουν οι νεόπλουτοι. Σε αυτό που εικάζεις ότι έπεσες μέσα, έκανες λάθος. Υπερτίμησα τις αντιληπτικές σου ικανότητες. Τα όποια πλεονεκτήματά μου (καλό υπόβαθρο κι ευκατάστατη οικογένεια) είναι άσχετα και με τις σπουδές μου (όλες κρατικές, χωρίς δεκάρα να δώσει η οικογένειά μου, και αριστούχος ΠΑΝΤΟΤΕ) ούτε με τον επαγγελματικό δρόμο που ακολούθησα, ο οποίος είναι αποκλειστικά και μόνον δικό μου δημιούργημα και στην Ελλάδα τουλάχιστον είναι και μοναδικός! Δεν υπάρχει άλλος σαν εμένα στην Ελλάδα. Τι να κάνουμε. Εγώ δημιούργησα το συγκεκριμένο είδος. Ψέμματα να πω για να αισθανθείτε καλύτερα; Και την οικογένεια που εγώ δημιούργησα, πάλι με κόπο κι αίμα την δημιούργησα, και είμαι πολύ περήφανη γι'αυτή. Δεν μου "χαρίστηκε". Τίποτα δεν χαρίζεται σε αυτή τη ζωή τελικά. Αν προκαλεί ανακούφιση να εξισωνόμαστε όλοι προς τα κάτω, καλώς, ό,τι πείτε παιδιά. Η ζωή άλλωστε είναι εκεί έξω κι έχει τον τρόπο της να αναδεικνύει την αξία του καθενός μας. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με λεφτά. Έχει να κάνει με ΕΡΓΟ. Δυστυχώς αυτό μόνο όσοι έχουν εμπειρία ζωής μπορούν να το αντιληφθούν. Ούτε γω το αντιλαμβανόμουν στα 23. Κι ας ήμουν κι αριστούχος και έξυπνη με τη βούλα! ;) Φιλιά!
