Ξεκινάω από το τέλος. Το προφίλ έχει μόνο τόσο λίγα σχόλια, γιατί είναι καινούργιο. Το παλιό έχει διαγραφεί. Ποιο νέο ύφος; Ανέκαθεν εριστικη και αγενής ήμουν. Σε απογοήτευσα; Μάλλον δε με είχες αξιολογήσει σωστά. Ίσως έχεις υπερεκτιμησει την ικανότητα σου να ψυχολογεις τους ανθρώπους και έπεσες έξω στη δική μου περίπτωση. Δεν ξέρω! Όσον αφορά στα υπόλοιπα, την ανάλυση για τη ζωή στο εξωτερικό την βρίσκω εκτός θέματος και βαριέμαι να τη διαβάσω και ολόκληρη.Λες "Το παρουσιάζετε εδώ μέσα συνεχώς σαν να είναι ατιμία ή όνειδος". Προς τι το β πληθυντικό; Πότε εγώ παρουσίασα ως ντροπή το καλό backround; Αυτό που εγώ λέω είναι ότι μου προκαλούν περισσότερο θαυμασμό οι άνθρωποι που ο, τι κατάφεραν το κατάφεραν μόνοι τους σε σχέση με όσους απλώς συνέχισαν κάτι που βρήκαν έτοιμο.Το "εκ του ασφαλούς" δεν πάει μόνο στην ευκαταστατη οικογένεια. Είναι πολύ ευρύτερο. Κουνάς το δάχτυλο από την ασφάλεια του ανθρώπου που τα έχει όλα. (αυτή είναι η εντύπωση που εγώ έχω αποκομίσει, ενδεχομένως να κάνω λάθος). Δεν λέω ότι σου χαριστηκαν απλόχερα όλα όσα έχεις, ούτε με αφορά άλλωστε. Μπράβο σου για όλα όσα έχεις στη ζωή σου, το λέω χωρίς ίχνος ειρωνείας. Υπάρχουν όμως καταστάσεις που τους ανθρώπους που τις βιώνουν τους καταδικάζουν. Αυτό μπορεί να έχει να κάνει είτε με τα επαγγελματικά είτε με τα προσωπικά. Τις συνέπειες αυτών των καταστάσεων μου δίνεις την εντύπωση ότι αδυνατείς να τις καταλάβεις, γιατί πολύ απλά δεν τις έχεις ζήσει εσύ που όπως είπα μιλάς εκ του ασφαλούς. Απλώς κουνάς το δάχτυλο λέγοντας σε αυτούς που τις βιώνουν ότι εκείνοι φταίνε γιατί δεν προσπάθησαν αρκετά ή άλλα τέτοια χαριτωμένα, μιλώντας από το βάθρο σου, στο οποίο οι συνθήκες της ζωής σου σου επέτρεψαν να ανέβεις. Πιστεύεις σοβαρά ότι θα αισθανθώ καλύτερα αν πεις ψέματα όπως λες; Έλεος κάπου.. Θαυμάζω ειλικρινά τους επιτυχημένους ανθρώπους και δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να νιώσω άσχημα αν μάθω την επιτυχημένη επαγγελματική πορεία ενός άλλου ανθρώπου. Ενδεχομένως να ένιωθα καλύτερα όπως λες, αν ήμουν στην ηλικία σου και δεν είχα πετύχει όσα εσύ. Αυτό θα οφειλόταν σε κόμπλεξ. Είμαι όμως 23. Είμαι στην αρχή της επαγγελματικής μου πορείας. Μπορεί να έχω μία πολύ σπουδαία καριέρα, μπορεί να μην καταφέρω και τίποτα. Τι λογο έχω όμως να νιώθω μειονεκτικά απέναντι σου όπως υπαινισσεσαι τώρα; Δεν είναι συγκρίσιμες οι καταστάσεις μας. Η αναφορά στην ηλικία μου δεν καταλαβαίνω που αποσκοπεί. Ότι τι δηλαδή; Μου λες έμμεσα ότι είμαι ανώριμη;