Λάθος κάνεις (για ακόμα μία φορά). Δεν το θεωρώ μαγκιά! Απλώς έτσι είμαι, το έχω αποδεχτεί και δε με ενδιαφέρει να το αλλάξω. Αν είσαι οκ με αυτό, έχει καλώς. Αν όχι, θα συνεχίσω να ζω και χωρίς τη συμπάθεια σου. Η αντιπάθεια σου δε θα με φέρει στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Μην ανησυχείς. Τις συμβουλές σου μπορείς να συνεχίσεις να τις προσφέρεις απλόχερα σε όσους τις ζητάνε, δηλαδή στους εξομολογουμενους. Εγώ δεν τις ζήτησα. Προς το παρόν ο χαρακτήρας μου δε μου έχει δημιουργήσει πρόβλημα πάντως.Το "κλανιες εκ του ασφαλούς" δεν ξέρω πως να το σχολιάσω. Δεν μπορείς να ξέρεις απέναντι σε ποιους ανθρώπους και υπό ποιες συνθήκες γίνομαι εριστικη ή αγενής. Επομένως δεν είσαι σε θέση να ξέρεις αν όντως το κάνω εκ του ασφαλούς. Μόνο υποθέσεις μπορείς να κάνεις. Με πολλή σιγουριά μιλάς αλλά στη δική μου περίπτωση πέφτεις έξω. Όπως και τότε που με είχες πει γλυκιά. Δεν σε συνεκρινα με εμένα. Τι λογο θα είχα άλλωστε; Έχουμε άλλη ηλικία, θα μπορούσες να είσαι μαμά μου, διαφορετικές σπουδές. Τι νόημα θα είχε οποιουδήποτε είδους σύγκριση; Εσύ είπες έμμεσα ότι συγκρίνομαι μαζί σου και δεν καταλαβαίνω και γιατί. Επίσης δική σου υπόθεση είναι και ότι κάνω προβολές. Εκφράζω απλώς μια άποψη διαφορετική από τη δική σου. Οι συμβουλές σου σε ανθρώπους που δεν είχαν την τύχη να μη συναντήσουν σοβαρά εμπόδια στο δρόμο προς την επαγγελματική επιτυχία ή την επιτυχία στην προσωπική ζωή στερούνται ενσυναισθησης. Για αυτό και εγώ τις αντιλαμβάνομαι ως κούνημα του δαχτύλου. Βασικά, αν κρίνω τα σχόλια σου με βάση τα δικά μου κριτήρια, είσαι πολύ "μαλακή" εκεί που χρειάζεται αυστηρότητα και πολύ αυστηρή, έως αλαζονικη, εκεί που χρειάζεται περισσότερη κατανόηση και ενσυναισθηση. Αυτή είναι η δική μου άποψη. Πολλοί άλλοι θα έλεγαν κάτι διαφορετικό. Δε με ενδιαφέρει να είναι δημοφιλής η άποψη που εκφράζω. Και όλοι να διαφωνούσαν μαζί μου, ούτε που με ενδιαφέρει. Και μόνο από τα παραδείγματα που φέρνεις φαίνεται πόσο αδυνατείς να καταλάβεις τις συνέπειες ορισμένων καταστάσεων σε αυτούς που τις βιώνουν. Υπάρχουν και καταστάσεις πολύ πιο ήπιες από αυτές που περιγράφεις που δημιούργησαν όμως πολύ σοβαρά εμπόδια προς την ευτυχία. Κουνάς το δάχτυλο λέγοντας για παράδειγμα σε ένα 16χρονο κοριτσάκι που ντρέπεται να βγει στην παραλία λόγω του σώματος της, ότι δε θα ξαναέρθει καλοκαίρι που να είναι 16. Πιστεύεις ότι είναι εύκολο να αποδεχτεί το σώμα της μια κοπέλα που πχ ακούει συνεχώς από την οικογένεια της ότι είναι χοντρή; Είναι εύκολο στα 16 να αγνοήσει τα πικρόχολα σχόλια; Επειδή απλώς τρώει bullying από την οικογένειά της και δεν τη βιάζουν είναι όλα εντάξει; Για να μη σχολιάσω τις προτροπές σε πολλούς για να ζουν τη ζωή τους ή την ηλικία τους. Πιστεύεις ότι είναι εύκολο να ζήσει την ηλικία του ένα παιδί στα 17 που η οικογένειά του πεινάει; Είναι εύκολο να βγει για παράδειγμα, όταν οι φίλοι του θέλουν να πάνε σε καφετέρια και εκείνο δεν ξέρει αν θα φάει το μεσημέρι; Μπορεί να πάει διακοπές για να ζήσει το καλοκαίρι του; Πιστεύεις ότι μπορεί να κάνει σεξ στα 18, όπως έχεις πει ότι πρέπει να συμβαίνει για να ζει κάποιος την ηλικία του, όταν έχει πολύ πολύ κακή εξωτερική εμφάνιση (ναι, υπάρχουν και αυτοί) ή όταν δεν έχει αποδεχθεί τη σεξουαλικοτητα του γιατί μεγάλωσε σε πολύ συντηρητική οικογένεια; Πιστεύεις ότι είναι εύκολο να βγει από τη ζώνη ασφαλείας του κάποιος που δέχεται καθημερινά αρνητική κριτική για τα πάντα; Πετάς απλώς τσιτάτα εκ του ασφαλούς. Ακόμα και αν οι συμβουλές σου κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, στερούνται κατανόησης και ενσυναισθησης. Όσο για την εξομολόγηση με τη γυναίκα που έκανε παιδί με τον παντρεμένο κλπ, ναι είμαι βέβαιη ότι ποτέ δε θα έπεφτα σε τέτοια επίπεδα αυτοεξευτελισμου. Γιατί να μην είμαι;