Επιστρεφω για να συνεχισω εκει που σταματησα. Καταλαβαινω την αγανακτηση σου, κανενας στην θεση σου δεν θα ηταν χαρουμενος. Ομως υπερταυτιζεσαι με την μητερα σου σχετικα με το οτι δεχτηκε πισω τον πατερα σου μετα το κερατο, μαλιστα χρησιμοποιεις πρωτον πληθυντικο. Δεν κρατας τις απαραιτητες αποστασεις, εισαι κορη και οχι γυναικα του. Υποψιαζομαι οτι η μητερα σου σε εκεινη την πρωτη φαση ανακατεψε τα παιδια περισσοτερο απο οσο θα επρεπε. Στη συνεχεια τι εγινε, ποσο ανεχτηκε την κακοποιητικη συμπεριφορα του πατερα σου; Εγινε πολλες φορες λες, αρα επειγοντως πρεπει να κανει θεραπεια η μητερα σου γιατι θα εχετε αλλα στο μελλον με αλλους παραβατικους αντρες αν δεν κοιταξει να διορθωσει τα αντανακλαστικα της. Θα ελεγα να ζητησεις κι εσυ στηριξη απο Ψυχολογο αφου σε αναστατωνει τοσο πολυ η ολη κατασταση, και για να δεις τα πραγματα λιγο πιο αποστασιοποιημενα. Δεν θα σου πω ψεματα παριστανοντας την προχωρημενη, μια γυναικα που κανει με πολλους διαφορετικους αντρες παιδια εχει τις θεματαρες τις κατα την γνωμη μου. Αυτο που με παραξενευει ειναι που αναρωτιεσαι τι της βρηκε, δηλαδη τι περιμενες να βρει καποια λογικη και συγκροτημενη γυναικα ο πατερας σου με οσα προηγηθηκαν; Οπως και να εχει ηρεμησε, ζητησε ψυχολογικη στηριξη και παροτρυνε και την μητερα σου να κανει το ιδιο. Απο εκει και περα ασε τον πατερα σου και την συντροφο του να ζησουν οπως το επελεξαν, ετσι κι αλλοιως δεν ειναι στο χερι σου.