Και τα σκετα εγκαρδια χαμογελα πιανουν πολυ. Επισης ηθελα να πω οτι το ιδιο συμβαινει και στις πολεις, η περιεργεια (και η αδιακρισια ακομη αν θελετε) δεν αποτελει αποκλειστικο "προνομιο" των ανθρωπων της επαρχιας. Θυμαμαι καποτε οταν επισκεπτομουν εναν πολυ δικο μου ανθρωπο στην Αθηνα, εισεπραττα στην εισοδο της πολυκατοικιας και στο ασανσερ αδιακριτα βλεμματα. Ηταν φως φαναρι οτι εσκαγαν να μαθουν ποια ειμαι και τι του ειμαι. Τους μιλουσα και παραδοξως αλλαζαν τελειως υφος, γινοταν φιλικοι και συστηνοταν και εκεινοι με την σειρα τους. Οι περισσοτεροι ανθρωποι δεν ειναι κακοι ακομη και οταν ειναι περιεργοι. Δεν κοστιζε κατι να συστηθω, εφτασε μαλιστα και περισσεψε. Tωρα οποτε παω και συναντησω καποιον γειτονα η γειτονισσα, μιλαμε πια σαν παλιοι γνωστοι: "Καλως την! Τι κανεις; Θα μεινεις πολυ;".(: