Όχι δεν αλλάζει. Αυτό με τα χρήματα. Για το άλλο με το σκυλάκι θα σου πω πιο μετά. Προφανώς δεν έχει συναίσθηση του χρήματος, μεγάλωσε σε οικογένεια που "τα έφερνε βόλτα" (ούτε λίγα, ούτε και πολλά), οπότε δεν έχει μάθει αυτά που ξέρεις εσύ. Αποταμίευση, πρόνοια, σωστή λελογισμένη διαχείριση ώστε να μην κατασπαταλοώνται, επενδύσεις. Όμως το θέμα είναι απλό, οι τσακωμοί για τα χρήματα είναι από τους συχνότερους στους γάμους, συχνά αιτία διάλυσης του γάνου, αλλά λύνεται με καλή θέληση και μέθοδο! Εφόσον φυσικά μιλάμε για άνθρωπο ηθικό και γενναιόδωρο, όπως μας περιγράφεις τον δικό σου, όχι για καρμίρη και μίζερο (ή τζογαδόρο) όπου πάει αλλού το θέμα και δεν υπάρχει χειρότερο. Θα σου πω κάτι με το οποίο θα διαφωνήσει η πλειοψηφία. Προετοιμάσου σαν να τα αναλάμβανες όλα εσύ καλού κακού. Κράτα το λογαριασμό σου στην τράπεζα, εκείνος το δικό του, ανοίξτε κι έναν κοινό για κάποια προσυμφωνημένα έξοδα πολύ βασικά (ακόμα καλύτερα μην μπεις καν στην διαδικασία να εξηγείς ποιό πάει πού, τι πληρώνετε κλπ. Δεν σκαμπάζει, θα μπερδευτείτε, θα μαλώσετε κι αποπ πάνω Απλώς συμφωνείστε ότι θα δίνει εκεί ένα φιξέ ποσό κάθε μήνα, μα 100, μα 200 ευρώ, θα το υπολογίσεις από πριν εσύ αυτό, no questions asked, και κάνε εσύ την διαχείριση κατόπιν μαζί με αυτά που θα βάζεις εσύ ). Ό,τι περιουσιακά στοιχεία έχεις τα κρατάς στο όνομά σου, για ώρα ανάγκης, και για τα παιδιά που θα κάνετε αν κάνετε, γιατί αν τα αφήσεις πάνω του θα βρεθεί κανας επιτήδειος και θα τον τουμπάρει (γίνονται πολλαααααά τέτοια και δεν φταίνε πάντοτε οι εξαπατημένοι). Λειτουργείτε στο σύμπαν της προπληρωμένης και χρεωστικής κάρτας και ΠΟΤΕ της πιστωτικής. Είναι πανεύκολο να χαθεί ο έλεγχος με πιστωτικές. Δεν παίρνετε επουδενί μαζί δάνειο. Ό,τι θέλει να πάρει, θα το πάρει μόνος του (καλύτερα όχι, αλλά αν επιμένει λέμε) ώστε να διδαχθεί ότι οι αποφάσεις έχουν υποχρεώσεις και συνέπειες κι ότι οφείλει να είναι συνεπής. Τέλος, εσύ κρατάς ΠΑΝΤΑ καβάτζα χρήματα, χωρίς να το διατυμπανίζεις, για έξτρα ανάγκη που τυχόν θα παρουσιαστεί, και συνήθως παρουσιάζεται, και τα χρησιμοποιείς ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ σας τότε, χωρίς αγκομαχητά και βαρυγκόμιες. Γι'αυτό τα μάζευες, άλλωστε, για τους δυό σας, επειδή εκείνος δεν ήταν ικανός, τα λεφτά είναι ασφάλεια κι ελευθερία.Μην νιώσεις κορόιδο, δεν είσαι. Μην ακούς βλακείες που θα σου λένε. Αυτός θα βάζει άλλα πράγματα στη σχέση. Και θα σιγουρευτείς ότι θα τα βάζει ΠΡΙΝ παντρευτείτε. Καθυστερήστε το, δεν σας πήραν τα χρόνια. Αυτά είναι πάρα πολύ προχωρημένα για 1 χρόνο συμβίωσης, αλλά σημείωσέ τα κάπου, θα σου χρειαστούν. Τώρα για το άλλο που λες, ΑΥΤΟ είναι το κυρίως θέμα. Δεν μπορεί να μην ασχολείται με τα παιδιά του ή με την οικογένειά του συνολικά. Αυτό είναι απαράδεκτο και πολύ κακό δείγμα. Ένας τρόπος να τον κάνεις να το καταλάβει είναι ο εξής. Είναι λίγο σκληρός, αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματικός. Θα κάνεις μιπα ακόμη σαφή κρούση συο ότι δεν περιποιείται το ζωντανό. Θα του πεις ότι το πήρατε ΜΑΖΙ κι όχι μόνη σου. Θα δώσεις περιθώριο συμμόρφωσης ένα μήνα (και εγγράφως, μην σου πω, να υπάρχει τεκμήριο). Στο μεταξύ θα έχεις ψάξει για οικογένεια αξιόπιστη ή άτομο υπεύθυνο που αναζητά σκυλάκι. Αν στο μήνα δεν συμμορφωθεί, το σκυλάκι πάει σε ιδιοκτήτη που θα το εκτιμήσει και θα το αναλάβει με ευθύνη, επειδή ξέρει τι συνεπάγεται. Θα γίνει χαμός, θα μαλώσετε, αλλά θα έχει ήδη δωθεί, θα είναι αργά.Αυτά στα λέω γιατί ανάλογη αντιμετώπιση προφανώς δεν μπορείτε να έχετε με τα μωρά σας, οπότε κάπως πρεπει ο φίλος σου να διδαχθεί όσα δεν έμαθε στα 10. Και πιπστεχέ με, έτσι θα το καταλάβει μια και καλή. Η αμέλεια έχει συνέπειες. Αν θεωρείς ότι αντιμετωπίζω τον φίλο σου ως παιδί, είναι επειδή ακριβώς φέρεται ως παιδί: σαν να μην υπάρχει παρά μόνο ο εαυτός του κι οι ανάγκες του στο σύμπαν. Δεν το κάνει από κακία, αλλά γάμος με άντρα-παιδί δεν φτουράει. Καλή επιτυχία!
