Δεν πιστεύω ότι έχει να κάνει με το τι θα μας συμβεί... απλά μερικοί είμαστε ένα βήμα πριν την απόλυτη απογοήτευση. Βρίσκουμε ένα πένθος στο οποίο θα βουλιάξουμε κ θα αφεθούμε στην αυτολυπηση. Παίρνουμε την απορριψη του άλλου σαν αφορμή για να απορριπτουμε απόλυτα τον εαυτό μας. Ξέρεις τι... Την ζωή που θες θα ζήσεις στην τελική. Δεν είσαι σε αδιέξοδο. Το επιλέγεις μέσα σου όλο αυτό. Θεωρείς καλύτερη επιλογή "το αδιέξοδο" γιατί δεν θες να πληγωθεις ξανά. Εντωμεταξύ η ίδια πληγώνεις τον εαυτό σου με τις σκέψεις σου. Μπορεί κανείς άλλος να μην σε πληγωσει ποτέ τόσο όσο εσύ!!! Αν πιστεύεις ότι όλοι θα σε απογοητεύουν θα βρεις ανθρώπους να στο επιβεβαιωνουν αυτό. Δεν είναι το θέμα αν θα σε αφήσουν ξανά... Το θέμα είναι πως αφήνεις εσύ εσένα κ νιώθεις μόνη χωρίς την υποστήριξη σου. Αν είσαι πιο ανοιχτή στο τι θα φέρει η ζωή και χωρίς καμία κρίση για σένα και για το τι έχει νόημα ίσως να ξεμπλοκαρεις. Είναι δύσκολο το ξέρω.
