Bρε παιδιά γιατί κάθεστε με ανθρώπους που διαφερετε σε τόσο κομβικά σημεία? Καλός, χρυσός, δεν το αρνούμαι, σε πιστεύω, αλλά δε θέλει παιδιά. Στο έχει ξεκαθαρίσει. Τι πιστεύεις? Ότι θα αλλάξει γνώμη? Κι αν δεν αλλάξει, που δε θεωρώ ότι θα αλλάξει, πιστεύεις αξίζει να θυσιάσεις τη μητρότητα που τόσο θες να νιώσεις? Δεν έχει σημασία τι πιστεύεις εσύ, αν θεωρείς πως θα είναι καλός πατέρας και τα σχετικά. Κάποιος που δε θέλει παιδιά, και αυτό είναι συνειδητή επιλογή δεν αλλάζει εύκολα γνώμη. Στο λέω γιατί ούτε εγώ θέλω και το ξέρω από πολύ μικρή. Εκτός αν ελπίζεις σε κάποιο στημενο "ατύχημα" , που μόνο δυστυχία θα φέρει ανάμεσα σας. Ο σύντροφος σου δε θέλει, στο έχει δηλώσει, μη γυρίσεις ποτέ να πεις ότι έφαγες τα χρόνια σου και έκανες υπομονή κτλ. Είναι ξεκάθαρος και καλεισαι να πάρεις μια συνειδητή επιλογή οποία κι αν είναι αυτη.Υγ. Γνωστός μου ήθελε παιδιά από νεος, το ήξερε πως θέλει, έκανε στα 30 του σχέση με μια που δεν ήθελε, έμεινε μαζί της 12 χρόνια, λίγο η αγάπη, η συνήθεια... Δεν τη μετεπεισε ποτέ, δεν κάνανε παιδιά. Χώρισαν τελικά... Με την αμέσως επόμενη σχέση του πάνω στο 3 μηνο ξεκίνησαν προσπάθειες για παιδί. Δύο χρόνια τώρα δεν τα κατάφεραν. Είναι 43 πλέον και οι δύο τους. Πάλι μπήκε στη σχέση, βολεύτηκε και δε χωρίζει, αν και φαίνεται πως δεν είναι ερωτευμένος, απλώς σχεσακιας. Τα πάμε καλά λέει. Μια μέρα όμως αν κάτι στραβώσει και σε αυτή τη σχέση? Προσέξτε τις επιλογές σας, αν θέλετε παιδιά, το θέλετε όμως, όχι γιατί πρέπει η επειδή είναι το κοινωνικα όρθο, βρείτε κάποιον με κοινό όραμα που φυσικά να θέλετε και να γουστάρετε εξίσου.