Πρώτο όλων, δεν γνωρίζεις σε τί κατάσταση είναι τα ζευγάρια, όταν είναι μακρυά από βλέμματα. Οπότε μπορεί και να ζηλεύεις τζάμπα. Υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ του είναι και του φαίνεσθαι. Έπειτα υπάρχουν και άλλες, περίπλοκες καταστάσεις (όπως στα social αναγράφουν και το είδος σχέσης: "Είναι περίπλοκο..."). Εκτός αυτών των πιθανοτήτων όμως, η ζήλια ποτέ δεν είναι κάτι το υγιές ή καλός σύμβουλος γενικά, εκτός αν έχει ευεργετική επίδραση επάνω σου και σε παρακινήσει ωφέλιμα να κάνεις κάτι καλό για εσένα.Και κάτι προχωρημένο. Το να βρεις έναν άνθρωπο να κάνεις σχέση και να είστε μαζί, δεν είναι το τέλος, το ζητούμενο, αλλά η αρχή και μετά; Δοκιμασίες, "αγώνες". Το δύσκολο είναι να φτιάξεις κάτι από το τίποτα, ή να το κρατήσεις ακέραιο -κατά το δυνατόν έστω-, με το πέρασμα του χρόνου. Θέλοντας και μή, αναγκαστικά θα έχεις πολλές γνωριμίες και θα βιώσεις πολλές καταστάσεις, άλλες καλύτερες και άλλες όχι. Το ότι έχεις αντικρουόμενες τάσεις δεν είναι απαραίτητα κακό, αρκεί να παραμείνει στη σφαίρα του προσωρινού και να μην έχει κάποια αρνητική επιρροή (να μην αποτελέση τροχοπέδη στην προσωπική σου ανάπτυξη π.χ.), ιδίως σε βάθος χρόνου. Μπορεί να είναι και "υποσυνείδητη άμυνα" για να μην κακοπέσεις. Δεν μπορείς όμως να μπεις σε "αποστειρωμένο περιβάλλον" και αυτό δεν θα σε ωφελούσε πουθενά, απεναντίας μάλλον.Να θέτεις ευδιάκριτα όρια και να δοκιμάζεις το πρόσωπο που σε ενδιαφέρει. Μπορεί να εκπλαγείς θετικά. Εσύ όρισε μέχρι πού θα φτάσει και το πόσο θα σε επηρεάσει κι αν δεις ότι δεν αξίζει, την πόρτα θα την κλείσεις εσύ. Με αμφιβολίες και ημίμετρα θα πετύχεις πολύ λίγα κι είναι κρίμμα, γιατί για να έχεις τέτοιες ανησυχίες έτσι όπως τις εκφράζεις, μάλλον αξίζεις πολλά.
