Aρα είσαι και εσύ ίδιου επιπέδου και ηθικής με αυτήν. Το καταλαβαίνω ότι σε πονάει η προδοσία από τον άντρα σου, πόσο μάλλον όταν υπάρχει και ένα παιδί στην μέση. Αλλά ο τελευταίος άνθρωπος που φταίει, είναι η κοπέλα. Αν η πόρτα δεν ανοίξει, πώς θα μπει ο άλλος μέσα; Ο πρώην σύζυγος σου, άνοιξε την πόρτα και εκείνη που τον ήθελε πολύ, (αλήθεια ή ψέμα δεν μπορώ να πω με σιγουριά) την έσπρωξε απλά και μπήκε. Ο πρώην σου δεν υπολόγισε τίποτα. Ούτε το παιδάκι σας, αλλά ούτε και εσένα την ίδια που έχετε περάσει τόσα πολλά μαζί. Όμορφα και άσχημα, και για αυτό είναι κατάπτυστος. Φυσικά και η κοπέλα έχει ευθύνες, μιας και θα μπορούσε να βρει κάποιον ελεύθερο, χωρίς παιδί και χωρίς να διαλύσει μια οικογένεια. Και αφού επέλεξε να το κάνει, είναι το ίδιο με τον πρώην. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει και εσύ να γίνεις το ίδιο; Άνθρωποι είμαστε βέβαια, όχι ρομπότ, αλλά δεν καταλαβαίνω σε τί σε οφέλεισε αυτή η κίνηση. Ένιωσες μια προσωρινή ικανοποίηση και αυτό ήταν. Αντί να επικεντρώνεσαι σε αυτά που είναι τα πιο σημαντικά, την ψυχική σου ισορροπία και ηρεμία και το παιδάκι σου αρχικά, δηλητηριάζεις την ψυχή σου με μίσος. Δικαιολογημένη αυτή η αντίδρασή σου φυσικά, πήρες την ικανοποίηση που ήθελες, αλλά καλό θα ήταν να το σταματήσεις και να προσπαθήσεις να φτιάξεις πάλι την ζωή σου όπως θεωρείς εσύ ότι θα είναι καλύτερη.