Δεν έχει σημασία το πως. Μπορώ να σου μιλήσω μόνο για το πότε: είναι εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιεις την κατάσταση ως έχειν και παυεις να ελπίζεις για κάτι. Είναι η στιγμή που ρωτάς τον εαυτό σου στα σοβαρά αν θες για το υπόλοιπο της ζωής σου να περνάς με αυτόν τον τρόπο, αν αξίζει τον κόπο, αν έχει νόημα. Μόνο χειρότερες γίνονται τέτοιες σχέσεις κατά βάση στο πέρασμα του χρόνου. Όταν θα το νιώσεις αυτό που σου λέω, όταν θα γνωρίζεις τότε απλά δε θα μπορείς να μείνεις. Θα φύγεις όπως-όπως γιατί το μυστικό της συντήρησης τέτοιων καταστάσεων είναι η αναμονή. Περιμένεις ν' αλλάξει η κατάσταση προς το καλύτερο αλλά δε θα γίνει, κι αν σου λέει το αντίθετο το λέει απλά για να την συντηρήσει όσο πάει, έτσι κι αλλιώς εσύ είσαι το κορόιδο, αυτός δεν ζει σ' αναμονή. Είσαι μόνος σου σε όλο αυτό, γιατί την υπολογίζεις; :)