Όλα είναι θέμα ψυχολογίας, πόσο μάλλον το τελείωμα μιας σχολής. Μέσα στους επονομαζόμενους αιωνίους φοιτητές, υπάρχουν και αριστούχοι μαθητές οι οποίοι στερήθηκαν τα χρόνια χαράς στο σχολείο κι όλη αυτή η πίεση τους βγήκε μετά, καθώς επίσης και αυτοί οι οποίοι πέρασαν τα φοιτητικά τους χρόνια χωρίς ουσιαστικές φιλίες, ουσιαστικές ερωτικές σχέσεις κλπ., είχαν δηλαδή μέσα τους ένα μεγάλο κενό, αν σε αυτό βάζεις αυτό που ανέφερες "μεγάλες δυσκολίες στη ζωή τους". Γι' αυτό και σε κάποιες δύσκολες σχολές βλέπεις φοιτητές/τριες που δούλευαν, πήραν όμως πτυχίο στην ώρα τους και με καλό βαθμό. Γιατί πολύ απλά είχαν γεμάτη ζωή, με παρέες, σύντροφο, κλπ. Το έβλεπα κι εγώ ως φοιτήτρια και στο προπτυχιακό κι όταν ήμουν στο μεταπτυχιακό. Και παρόλο που τα πήγαινα καλά με τις σχολές μου, ποτέ δεν παρεξήγησα τα άτομα που δυσκολεύονταν να πάρουν πτυχίο. Κατά βάθος τους καταλάβαινα. Έβλεπα στο βλέμμα τους την απογοήτευση και το κενό. Σου το λέω απλά ενημερωτικά, γιατί είναι πράγμα που το έζησα μέσα από γνωστούς και φίλους. Αν κάνεις μια ανασκόπηση της φοιτητικής τους ζωής, αν τους γνωρίσεις, θα το διαπιστώσεις. Καλή τύχη σου εύχομαι!!!
