Εγώ έχω τέσσερις και δεν τους ξεχωρίζω, ούτε έχω αδυναμία σε κάποιον. Όμως για τον μεγάλο μου γιο ανησυχώ περισσότερο και τον έχω μεγαλύτερη έγνοια για τους εξής λόγους:1. Έχει δυσανεξία στη γλουτένη και πιέζεται με το θέμα της διατροφής (διαγνώστηκε σχετικά πρόσφατα).2. Τον έφερα 3 χρονών από Ελλάδα και δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί. Είναι πολύ κοινωνικός κι ομιλητικός και όταν βρέθηκε σε περιβάλλον που δεν μπορούσε να επικοινωνήσει τον πείραξε πάρα πολύ. Ακόμη και τώρα το λεξιλόγιο του δεν είναι τόσο προχωρημένο όσο στα Ελληνικά η στα Γερμανικά και πολλές φορές εκνευρίζεται γιατί δε μπορεί να πει ακριβώς ο,τι θέλει.Αντιθέτως οι δίδυμοι γεννήθηκαν εδώ κι έχουν ο ένας τον άλλον κι ο μικρός είναι ακόμη μωρό.Μήπως συμβαίνει κάτι τέτοιο;