Θα δεχθώ καταρχάς ότι δεν πρόκειται για τρολιά και θα σου πω επί της ουσίας την άποψή μου, χωρίς να σε λιθοβολήσω.Σε νιώθω. Μετά από τόσα χρόνια, βρήκες μία διέξοδο που σου δίνει νόημα στη ζωή σου, από ένα γάμο ο οποίος είναι σε τέλμα. Και κάνεις και σκέψεις για να φύγεις από τον τόπο σου, για να ζήσεις το όνειρό σου. Να σου πω ένα μικρό μυστικό; μετά από λίγα χρόνια, και με τη συγκεκριμένη, όπως νιώθεις τώρα με τη γυναίκα σου θα νιώθεις. Και εκείνη πιθανότατα θα σε έχει βαρεθεί πιο γρήγορα από ό,τι εσύ εκείνη. Και κάτι ακόμη: η όλη ''γλύκα'' είναι στο ότι το βιώνεις ως κάτι παράνομο. Όταν θα το ζήσεις ως ''νόμιμο'', ήδη η μαγεία θα έχει χαθεί. Τέλος, να θυμάσαι το εξής: όσα τώρα σου φαίνονται ανιαρά, η γυναίκα, τα παιδιά, η ζωή στο ψιλικαντζίδικο, αυτός ο μικρόκοσμος που έχεις, είναι όσα άπειροι άλλοι τα στερούνται, απλά εσύ έχοντάς τα ως δεδομένα αδυνατείς να νιώσεις την πραγματική αξία τους.