Δεν ξέρω αν ήταν "κυρία " όπως λες για τα δικά σου ματια, ή αν ήταν ο πρώτος σου έρωτας η πρωτη σου έντονη σχέση και γιαυτό παθιαστηκες τόσο. Δεν μας λες. Εγώ αν ήμουν αυτή και αν εσύ ήσουν ο άνθρωπος μου, σε εκείνη τη δυσκολία την οικονομική την τελευταια, θα έμενα και θα σου έλεγα να το παλεψουμε μαζί, τόσα περάσαμε μαζί εξάλλου. Όμως αυτή επέλεξε να φύγει. Εντάξει δικαίωμα της ηταν στην τελική δεν αλυσοδενουμε ανθρώπους αλλά εκεί που τη χρειαστηκες περισσότερο και χρειαστηκες περισσότερο το μαζί, εκείνη επέλεξε να φύγει. Αυτό της καταλογιζω. Μπορούσε να παλέψει. Τα δύσκολα σε πεισμωνουν, εμφανιζεις δυνάμεις που δεν πιστεύεις οτι είχες. Αρα μήπως τελικά ήσουν πολύς για κείνην αυτό κατάλαβα. Ας είναι καλά. Κραταω το οτι τη θυμάσαι όμορφα και φυσικά επέλεξες να προχωρησεις όπως είναι και το σωστο. Εύχομαι να βρεις αυτό που σε γεμίζει. Απλα καμια φορά οι άνθρωποι αποδεικνύονται πιο λίγοι σε σχέση με αυτό που τους έχουμε συνδεσει. Να σαι καλά και να περνάς καλά!