Ελα ρε φίλε! Ελα ρε φίλε! Εγώ θα περίμενα να ησασταν μαζί καθώς το διάβαζα, περίμενα το Interrail να είναι η αφετηρία σας και οτι ήρθαν επειτα άλλα ταξίδια, πιο γεμάτα, σε αλλους προορισμους. Δεν πειράζει. Και μονο που το εζησες όπως το εζησες να είσαι ευγνώμων, άξιζε για όσο κράτησε, έμεινε να σου θυμίζει όμορφες δυνατές στιγμές. Με την φωτογραφία δεν πολυ κατάλαβα τι έγινε, εσυ βρηκες μια εκ των κοριτσιών εκείνων που μπήκαν στο βαγόνι σας και την κρατησες και καλα για να το ανακαλύψει το κορίτσι σου? Ότι εσυ είχες κρατήσει και καλα επαφες με εκείνη? Περίεργο. Θα έλεγα ανερμηνευτο τη στιγμη που ζεις τον απόλυτο για μένα ερωτα, τα κάνατε σχεδόν όλα, να προσπαθεις να βάζεις απο μόνος βόμβα για να ανατιναχθείς, μου φαίνεται τελικά σαν να τα είχες όλα και εσυ ήθελες κι αλλα, κι αλλα, ακόμα αλλα πιο πολλά, λιγάκι άπληστος. Αλλα δεν πειράζει. Αφού είστε πλεον ολοκληρωμένοι αυτο μετράει. Υ. Γ. : 1.προσωπικά θα γουσταρα αν ήμουν εσυ να είχα κανει όλη τη ζωή μου Interrail με τη συγκεκριμένη κοπελα (ειλικρινά δεν μας ειπες αν η νυν σου αγγίζει καθόλου το επίπεδο ολοκλήρωσης που είχες με κείνη, και το λέω γιατί διεκρινα ότι παραμένει το γλυκο σου απωθημένο τελικά που την εχασες απο δικο σου λάθος). Ναι θα μου άρεσε το ταξίδι να μην τελείωνε εκεί. Για μένα δεν θα τελείωνε εκεί. 2.ολη σου η περιγραφή μου θύμισε έντονα την ταινία "Πριν το Ξημέρωμα" - Τριλογία (Before Sunrise, Before Sunset, Before Midnight) με τους Τζούλι Ντελπί, Ήθαν Χοκ.