το αστειο της υποθεσης ειναι οτι ηξερα πως μαλλον θελω ψυχολογο αλλα ντρεπομαι.Ισως να ειναι η ευθυνη που νοιωθω απεναντι στα αυτοκινητα μας ως οικογενια εννοω.Οταν παίρνω το δικο μου που ειναι σχετικα υψηλης αξιας τρεμω οταν επαιρνα το σκοντα του παππου ημουν πολυ πιο ηρεμος αλλα οχι τελειως.Εγω ποτε δεν λεω αν ειμαι η οχι καλος οδηγος αλλα απλως το εχω αποδιξει αρκετες φορες. Με μονο μια προυπθεση να ειμαι ηρεμος και ξε αγχωτος. Γιατι αν ειμαι αγχωμενος δεν θα ηθελες να μπεις στο αμαξι μαζι μου μα ποτε ομως...και μπορω να καταλαβω ποσο υποβαθμιζεται η οδηγηση μου οταν εχω αγχος γτ καποτε στην πιστα το να κανεις αυτοκριτικη ητανε το Α και το Ω αν ηθελες να βελτιωνεσαι...Μερικες φορες φτανω σε τετοιο αγχος που κυριολεκτω σε αυτο ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΩ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.κριμα η παρτη μου... αν με ρωταγες αν θα περιμενα ποτε ετσι τον ευατο μου θα σου ελεγα να μην αξιωνε να εβγαζα διπλωμα ποτε...