Στην αρχή το κείμενό σου μου κέρδισε το ενδιαφέρον, από τη μέση και μετά με απογοήτευσες όμως. Γιατί δηλαδή πρέπει τα συναισθήματά μας με ένα πρόσωπο να είναι απαραιτήτως κεραυνοβόλος έρωτας κι όχι αγάπη, εκτίμηση κι αλληλοσεβασμός που καλλιεργούνται σιγά σιγά; Από προσωπική εμπειρία θα σου πω πως για τα άτομα τα οποία ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα, τρέφω σήμερα συναισθήματα πλήρους αδιαφορίας κι από κάποτε μιας απογοήτευσης, όταν σκέφτομαι τα προσωπικά μου, ενώ στη αρχή όλα έμοιαζαν με όνειρο. Τουναντίον, για τους άντρες που γνώρισα σιγά σιγά και καταλήξαμε να χωρίσουμε, νιώθω μια γλυκιά πίκρα και θέλω να είναι καλά όπου και να είναι. Τα απότομα φουσκώματα έχουν κι απότομα ξεφουσκώματα. Άσε αυτό που νιώθεις να ωριμάσει με πιο αργούς και σταθερούς ρυθμούς, κάνοντας παρέα με την κοπέλα κι αν δεις πως δε σου βγαίνει, απλά μην το προχωράς. Ελπίζω να σε βοήθησα έστω και λίγο!!! Καλή τύχη σου εύχομαι!!!