Όταν ήμουν φοιτήτρια είχαμε μια "φίλη" στην παρέα, ίδιο έτος. Ήταν ακριβώς σαν το άτομο που περιγράφεις. Τις έκραζε όλες για τις αποτυχίες τους τονίζοντας πάντοτε το πόσο "αδύναμες" ήταν αυτές σε όλους τους τομείς και πόσο "δυνατή" ήταν αυτή που πάντα τους τα έλεγε όλα και μπροστά τους κι από πίσω τους και πάντοτε έπεφτε μέσα. Έλα όμως που τα έφερε έτσι η ζωή και σήμερα που φτάσαμε 30 χρονών όλες μας πάνω σε στιγμή αδυναμίας ομολόγησε σε μένα πως ότι κορόιδεψε στις άλλες κοπέλες το λούστηκε και το πόσο δεν περίμενε να πέσει έξω σε όσα έλεγε. Έχει ο καιρός γυρίσματα λοιπόν φίλε μου. Κάνε υπομονή και θα δεις τον τύπο της παρέας ξαφνικά να ομολογεί τα λάθη του και να μετανιώνει για τα μεγάλα λόγια που κάποτε εκφώνησε.
