Σε νιωθω, καθως ζω ακριβως το ιδιο... ΅Εγω κατεληξα στο οτι ο αλλος δεν αισθανοταν απο την αρχη τιποτα... Τα φιλιά, οι αγκαλιές, το οτι "νοιαζεται" ηταν απλα ο αρχικός ενθουσιασμός... Και ως γνωστόν αυτος ο ενθουσιασμός καποια στιγμή πέφτει, κι εκει θα δεις αν οντως ο αλλος ενιωθε κατι ή αν ηταν περαστικός... Καταλαβαινω επισης και την αντιδραση σου...Ειναι κυριώς το "γιατι"... Αυτο που σε αφηνει ξεκρεμαστο, που δεν ειχες ποτε την ευκαιρία να ανατρεψεις (εαν ηξερες τους λογους) την κατασταση και αν μην φτασεις σε αυτο το σημειο. Τωρα πλέον η αρχική αγαπη σου (μας) μετατραπηκε σε απογοήτευση, και στην συνεχεια σε μισος... Και να ειχες ξεσπασει δεν θα αλλαζαν πολλά... Τωρα απλά κοιταμε μπροστά, και προσπαθουμε να μαζεψουμε τα κομματια μας, αφηνωντας πίσω μας εκεινους που οπως αποδειχθηκε, δεν αξιζαν να ειναι στη ζωη μας...