Πως γίνεται να μοιραστείς τη ζωή σου με έναν άνθρωπο, με τον οποίο δεν θες καν να μοιραστείς τον εαυτό σου και το παρελθόν σου.Αν σε εκείνον είχε συμβεί κάτι τόσο σημαντικό στο παρελθόν του, δεν θα ήθελες να το ξέρεις;Χωρίς ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη δε ξέρω πως μπορείς να χτίσεις μια σχέση που να έχει μέλλον.Εκτός αν δεν θες να έχει μέλλον. Αν όμως θες, και τον εμπιστεύεσαι δε μπορείς να του κρύβεις κάτι τέτοιο, είτε είχε έρθει πίσω ο βλάκας είτε όχι κάποια στιγμή θεωρώ ότι θα έπρεπε να του το πεις.Και ΑΝ ,λέμε ΑΝ τον χάσεις εξ αιτίας αυτού, συγνώμη που θα στο πω αλλά ούτε σε αγαπάει ούτε καν αξίζει να σε έχει. Γιατί στη τελική ναι, να μάθει το παρελθόν, γιατί αυτό σε σμίλεψε όπως είσαι τώρα, αλλά δεν έχει δικαίωμα να τον πειράξει οτιδήποτε από το παρελθόν σου από τη στιγμή που δεν σε γνώριζε καν τότε. (όπως δεν έχει και κανένα δικαίωμα ο Τ στο παρόν σου και στο τι έγινε ή δεν έγινε απο τη στιγμή που έφυγε)Το μόνο που ίσως να τον ενοχλήσει τον νυν ή να του φανεί περίεργο είναι ότι δεν του το ανέφερες πιο πριν μιας και ήταν κάτι σημαντικό στη ζωή σου (φαντάζομαι).Υ.Γ1 Λυπάμαι που πέρασες αυτά που πέρασες.Υ.Γ2 Πες στον Τ. να παει να απαυτωθεί και οτι απο τη στιγμή που έφυγε (πέραν απο ότι έγινε) δεν έχει κανένα δικαίωμα να έρχεται τώρα να ρωτάει.Σορρυ κιόλας αλλά και να ζούσε το παιδί σου, θα ήταν δικό σου. και σορρυ για το πόσο άκομψα και χύμα θα το πω αλλά: "Μετα την απομακρυνση απο το ταμείο, τον π..λο!"
