Είχα παρόμοια αντιμετώπιση σε ΚΥ προαστίου της Αττικής. Πήγα στα επείγοντα με κρίση πανικού, δύσπνοια και ταχυκαρδία. Δεν είχα κοιμηθεί όλη νύχτα κι ήμουν κατάκοπη και φοβισμένη. Πυρετό δεν είχα, αλλά μόλις ανέφερα τη δύσπνοια, είδα τους γιατρούς να με κοιτούν σαν τον Βουρβούλακα.Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα κι ήταν μια τύπισσα που μου μιλούσε σα να ήμουν παρείσακτη κι είχα πάει απρόκλητη για καφέ στο σπίτι της. Συνήθως "γκαζώνω" στο δευτερόλεπτο με τέτοιες συμπεριφορές, αλλά λόγω γενικής καταπτώσεως, το βούλωσα. Μπόρεσα μόνο να ψελλίσω, "μόνο χειροπέδες δε μου περάσατε ακόμη".Ευτυχώς ήρθε ένας μειλίχιος άνθρωπος, κουβεντιάσε μαζί μου, κι αφού κατάλαβε ότι απλώς έχω μπλοκάρει απ' το στρες, μου έδωσε να κουμπώσω ένα ελαφρύ ηρεμιστικό και μ' έστειλε σπιτάκι μου.Ψυχραιμία, ευγένεια κι ανθρωπιά ούτε για δείγμα, από επαγγελματίες που οφείλουν να τις επιδεικνύουν. Τσαμπουκάς του κ@λου κι αγριάδα, χωρίς λόγο. Λες κι αν αρρωστήσεις από Covid το κανείς από επιλογή κι επειδή θες να τον μεταδώσεις στους άλλους. Άντε γεια!