Να πω και κατι? Τι έχω καταλαβει μέχρι τωρα απο αυτα που έχω ζησει και δει. Οτι βρέθηκα και εγώ σε φαση να δουλεύω και να κανω 150 πραγματα ταυτόχρονα, μετα κλαταρα ειναι αληθεια. Και βρέθηκα και στην απόλυτη απραξία που περιγραφεις. Καλη κι αυτή. Αναθεωρεις πολλά. Κανεις ενδοσκόπηση κλπ. Ειδα κι αυτους που παιδευτηκαν να δουλεύουν πέρασα και απο κει και ειδα αλλους που είχαν πάρει τη ζωή τους χαλαρά (δεν έχω φτασει ακομα σε τέτοιο σημείο ζεν) και χωρις να έχουν πολλά λεφτά, δεν μιλώ για πλούσιους που τα είχαν ολα λυμένα. Οχι. Για κανονικούς ανθρώπους του μεροκάματου της μιας απλής σύνταξης οχι μεγαλης και όμως η ζωή τους ήταν χαλαρή δηλαδή τα έπαιρναν ολα οπως τους έρχονταν. Και ας είχαν και ζόρια και δυσκολίες. Αυτοι εκεί. Ε αυτοι οι δεύτεροι σε πληροφορώ που είχαν τη ζωή τους στο χαλαρό ηταν και πιο ξεκουραστοι να το πω έτσι. Κι αυτοι είχαν δουλέψει ναι αλλα δεν τους έτρωγε η υστερική εμμονή που καταλαμβάνει μερικούς να δουλεύουν 24/7.Κατάλαβα οτι είναι τελικα τροπος θεώρησης της ζωής. Όσο πιο χαλαρά την πάρεις τόσο αντεχεις. Κατάλαβε το. Κανε αυτο που σου αρέσει και μην ακούς κανέναν.