Καμία τύχη. Το παιδί που θέλει να διαβάσει, θα βρει τον τρόπο. Θα προσέχει στο σχολείο, θα συμβουλεύεται τους καθηγητές του, θα διαβάζει μόνο του στο σπίτι, θα μαζέψει λεφτά και θα αγοράσει βοηθήματα/βιβλία, θα ψαχτεί στο ίντερνετ κι άλλα τόσα. Το παιδί που δεν γουστάρει να διαβάσει, και γονείς ακαδημαϊκούς να έχει, και 200 φροντιστήρια και ιδιαίτερα να κάνει, και τους πιο καλούς καθηγητές να του φέρουν, δεν πρόκειται να διαβάσει και να μαθει ποτέ. Όποιος θέλει να μορφωθεί, βρίσκει άπειρους τρόπους. Όποιος φιλοδοξεί να εισαχθεί στο πανεπιστήμιο, θα στρωθεί να διαβάσει και θα μπει. Τέρμα. Το σύστημα, είτε σας αρέσει, είτε όχι, είναι δικαιοτατο. Αυτός που διαβάσει, θα γράψει, και κατ'επεκταση θα επιτύχει. Δεν είναι δύσκολο να αριστεύσεις στις πανελλαδικές εξετάσεις. Το δύσκολο είναι να βρεις την αυτοπειθαρχία να διαβάζεις άπειρες ωρες. Οποίος απέτυχε, απέτυχε επειδή δεν διαβασε. Δεν του άξιζε να περάσει, αν δεν διάβασε, για ευνόητους λόγους. Όποιος θέλει Ανώτατη Εκπαίδευση θα βρει την διάθεση και την όρεξη να στρωθεί μια χαρά. Για ποιον λόγο να μην θεωρείται κάτι σπουδαίο η αριστεία ή επιτυχία σε μια σχολή; Να τα εξισωνουμε όλα, για να νιώθουν καλά και να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Μάλιστα.