Είτε τρολλάρεις, είτε δεν τρολλάρεις, εγώ θα πω το εξής: μην ετεροκαθορίζεστε.Τα "πρότυπα" συντρόφων είχαν νόημα κάποτε, όταν ως έννοιες ήταν λειτουργικές, οργανικά εξελιγμένες από την κοινωνία στην οποία αναδύθηκαν κι επιτελούσαν το έργο της προώθησης της υγείας, της ομορφιάς και της (κατά το δυνατόν) αρμονικής ερωτικής σχέσης και μετέπειτα οικογενειακής ζωής.Σήμερα, που υπάρχει κοτζάμ βιομηχανία παραγωγής προτύπων, ταυτοτήτων, εαυτών και "dream life-goals" για όλα τα γούστα (και άρα για όλα τα πορτοφόλια ΚΑΙ ΑΡΑ περισσότερο κέρδος από παντού για τις εν λόγω βιομηχανίες), ο,τιδήποτε προβάλλεται ως πρότυπο άνδρα ή γυναίκα είναι εκ προιμίου ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ύποπτο.That aside, υπάρχουν τόσα γούστα, όσοι και οι άνδρες. Αρκεί να μην σκέφτονται με herd mentality.Παχουλές, νταρντάνες, πετίτ, μινιόν, πιο μελαχρινές ή πιο λευκές, λίγο αδυνατούλες ή πιο αφρατούλες...σημασία έχει να ανυπομονούν να σε δουν και να χαμογελούν όταν σε βλέπουν κι αυτό να τους βγαίνει φυσικά (και που, σε μεγάλο μέρος του, έχει την εκκίνηση σε μας, τους άνδρες). Να είναι γλυκιές, να μπορούν να χαλαρώσουν (ή έστω να το θέλουν) και να μπορείς να τις εμπιστευτείς. Δεν νομίζω κάποιος άνδρας να θέλει κάτι άλλο. Όλα τα υπόλοιπα είναι στην φύση του να θέλει να τα προσφέρει αυτός. Αυτή είναι η άποψή μου τουλάχιστον. Τώρα, το τί συμβαίνει εκεί έξω, αλλουνού παπά ευαγγέλιο...