Ο πατέρας είναι μεγάλο στήριγμα και όταν αυτός χάνεται, καταρρέει και ο στύλος της οικογένειας. Αν υπάρχει στήριξη όμως από τα υπόλοιπα μέλη, τότε αισθάνεσαι πιο δυνατός να πάρεις κουράγιο και να συνεχίσεις. Σε καταλαβαίνω. Βασικά έχω μια πολύ καλή και υποστηρικτική μητέρα μετά το θάνατο του μπαμπά μου. Οι γονείς μου είναι οι μόνοι άνθρωποι που δεν με απογοήτευσαν ποτέ. Έχω έναν αδερφό δυστυχώς εντελώς σκληρό και αδιάφορο και έναν άλλον που δυστυχώς πέθανε μωρό. Δηλαδή από αδέρφια τίποτα. Δεν ζω σε τοξικό περιβάλλον ευτυχώς αλλά με τη μαμά μου. Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η συμβίωση να είναι αρμονική και όχι με φασαρίες. Αν εσύ δεν νιώθεις καλά, φυσικά να φύγεις. Το οικονομικό μετράει φυσικά και να είσαι ανεξάρτητος, αλλιώς νιώθεις φυλακισμένος. Όταν φυσικά κατασταλάξεις και βρεις τον άνθρωπό σου θα νιώσεις ότι έχεις πλέον οικογένεια, όπως ο καθένας μας και φαντάζομαι πως είναι κάτι πολύ διαφορετικό γιατί η αγάπη αυτή θα είναι διαφορετική...