Σε νιώθω, αλλά δεν συμφωνώ προς τη ματαίωση των ονείρων και της ελπίδας. Τα πράματα είναι γενικώς δύσκολα και πολλές φορές αποκαρδιωτικά για κάποια άτομα, αλλά δεν μπορεί, κάπου θα υπάρχει μια ελπίδα, μια χαραμάδα φωτός. Κάτι που διδάχτηκα είναι να μη στηρίζεσαι σε κανέναν άνθρωπο και να μη τον βλέπεις μελλοντικό σου σωτήρα. Πρέπει κάτι να κάνεις εσύ και αυτό είναι ένας εσωτερικός διάλογος με τον εαυτό σου. Από κάπου πρέπει να πιαστείς, κάπου να νιώσεις αποκούμπι, σε κάποια δραστηριότητα έστω και ατομική. Ο αρνητισμός με είχε καταβάλλει και εμένα, αλλά όντως δεν βγάζει πουθενά. Πρέπει να σε βοηθήσεις, δεν θα το κάνει κανείς για εσένα. Μην αφήνεσαι και σε παίρνει η κάτω βόλτα. Αρχικά, να τρως υγιεινά και να κοιμάσαι καλά. Ο εγκέφαλός σου πρέπει να είναι ξεκούραστος από σκέψεις που βαραίνουν κατά συνέπεια τη ψυχή σου. Κάνε όμορφα πράματα για σένα, όπως το να κάνεις ένα χαλαρωτικό μπάνιο, να βάψεις τα νύχια σου, να μυρίσεις ένα λουλούδι, να πας στη θάλασσα, να περπατήσεις, να ακούσεις μουσική, να δεις ταινία κτλ. Κάτι πολύ δυνατό που βασικά εμένα με βοηθά ψυχολογικά, είναι το άναμμα του λιβανιού που έχει ευεργετικές ικανότητες στη λειτουργία του εγκεφάλου και είναι αντικαταθλιπτικό σύμφωνα με τους επιστήμονες. Συνέχισε να ψάχνεις εργασία. Ο επιμένων νικά!:)