Όπως το'πες: σε μερικούς. Όχι σε όλους. Υπάρχουν κι άνθρωποι που ξέρουν να συζητούν, να συνεννοούνται και να συναινούν. Τα μυαλά στο κεφάλι μας να έχουμε και το σώμα μας ν'αγαπάμε και να φροντίζουμε (και ναι, αυτό σημαίνει ΚΑΙ την σύναψη συναινετικής περιστασιακής σεξουαλικής σχέσης, αν αυτό είναι που αισθάνεται κάποιος/κάποια ότι χρειάζεται- κι αν προχωρήσει σε κάτι πιο ουσιαστικό, θα εξαρτηθεί από τα άτομα που απαρτίζουν την σχέση).Έχουμε γίνει έρμαια των άκρων: ή το ένα ή το άλλο. Απ'την ελευθεριότητα στο εξομολογητήρι. Απ'το "γλεντάω δίχως αύριο" στο "στοπ τώρα- τώρα είμαι μάνα/πατέρας". Ανοησίες. Υποκρισίες. Προσωπικότητα μηδέν. Προσωπική ευθύνη, επιθυμία και συνεννόηση μηδέν. Δυστυχώς, ως κοινωνία, δεν απελευθερωθήκαμε ποτέ πραγματικά- κι αυτό φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο φορτώνουμε την σεξουαλικότητα με ενοχικά σύνδρομα, φθόνο, υποκρισία, διάθεση εκμετάλλευσης κι έλλειψη γνωριμίας με το σώμα μας (διαταραχές εικόνας σώματος πάνε σύννεφο).Εγώ πιστεύω αυτό: ότι ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεις (βασικά, αν την αποδέχεσαι ή δεν την αποδέχεσαι στον εαυτό σου ή/και στους άλλους) την σεξουαλικότητα (είτε ως άτομο είτε ως κοινωνία και πολιτισμός), αυτός ο τρόπος δείχνει το αν είσαι ελεύθερος ή ανελεύθερος άνθρωπος. Γεννιόμαστε εκ φύσεως ελεύθεροι αλλά γινόμαστε επίκτητα ανελεύθεροι. Αν δεν μπορούμε να αποδεχθούμε αυτό που είμαστε, αυτό που μένει δηλαδη, όταν όλες οι άλλες στρώσεις εαυτού έχουν γδυθεί, τότε το πρόβλημα βρίσκεται μέσα μας- και πρέπει να λυθεί.Αν δεν αισθάνεσαι καλά γυμνός (και να αποδέχεσαι και τον άλλον γυμνό), αυτό είναι σημάδι πως κάτι είναι κλειδωμένο ακόμα. Με τον κατάλληλο άνθρωπο, θα ξεκλειδωθεί- αυτό πιστεύω.