Εντάξει, θα προσπαθήσω μια προσέγγιση.Μήπως δεν είσαι όσο διακριτική θα ήθελε; Ο τρόπος της βγάζει μάτι ότι δεν σε θέλει και πολύ κοντά της.Το σέβεσαι; Δεν ταιριάζουν όλοι με όλους και δεν φτάνει να δίνουμε τα "πάντα" για να το αλλάξουμε αυτό. Ίσα ίσα κάνει τα πράγματα χειρότερα όταν δίνουμε πράγματα που κανείς δεν μας ζήτησε. Μήπως πρέπει να κάνεις δυο βήματα πίσω και να της δώσεις χρόνο; Όχι ότι είναι σίγουρο πως θα αλλάξει κάτι, αλλά ΑΝ είναι να αλλάξει είναι ο μόνος τρόπος. Λες ότι την έβαλες στο σπίτι σου. Απέξω θα την άφηνες; Αν την άφηνες απέξω μοιραία θα έμενε και ο γιός σου μακριά. Θέλω να πω, μην λέμε ότι νάναι ό,τι κάνουμε πρωτίστως για το δικό μας παιδί το κάνουμε και όχι ψυχικό για τον γαμπρό ή την νύφη. Δεν μπορώ να ξέρω αν η νύφη σου είναι περίεργη ή αν εσύ έφταιξες κάπου, είανι αδύνατον να κρίνει κανείς με τόσο λίγα στοιχεία και με την αδυναμία που μας χαρακτηρίζει πολλές φορές να κρίνουμε αντικειμενικά τον εαυτό μας. Θα έπρεπε να ήμασταν εκεί αόρατοι παρατηρητές για να εντοπίσουμε το πρόβλημα, επίσης θα έπρεπε να δούμε το έργο από την αρχή.Η γνώμη μου είναι να της δώσεις χρόνο και χώρο. Κάποια στιγμή που είσαστε και οι δυο χαλαρές μπορείς να της κάνεις μια συζήτηση. Εγώ αυτό θα έκανα στη θέση σου. Θα της έλεγα πως νοιώθω και θα την ρωτούσα μήπως άθελά μου ξεπέρασα κάποια όρια.Μέχρι τότε άσε την νύφη σου όσο γίνεται στην ησυχία της μαζί με το μωρό της, μην επεμβαίνεις. Ο χρόνος θα δείξει αν χωράει βελτίσωση η σχέση σας, αν όχι όσο πικρό και αν είναι θα πρέπει να το αποδεχτείς.Υ.Γ.: Πάντως ελπίζω να έχεις την δική σου ζωή γιατί έχω μείνει με την εντύπωση ότι το κέντρο της είναι η νύφη σου και το μικρό. Ελπίζω βέβαια να κάνω λάθος.