Ζω το ιδιο εδω και δυο μηνες... Επισης δεν περναει, παρολο που με καθαρο μυαλο πλεον ειδα οτι τελικα εγω θα επρεπε να ειχα φυγει (λογω συμπεριφορων της), και οχι εκεινη... Δεν παυει ομως να υπαρχουν οι στιγμες που θα σκεφτω εκεινη και τις ομορφες στιγμες που περασαμε, και ας ηταν οι ασχημες πολυ περισσοτερες (γιατι να μην μπορω να επικεντρωθω σε αυτες ρε γαμωτο?). Ποναει ακομα περισσοτερο αν βλεπεις οτι ο αλλος το εχει ξεπερασει μεσα σε 2-3 ημερες και προχωρησε, ενω εσυ το κουβαλας πανω σου μηνες και δεν μπορεις να πας παρακατω... Ισως ομως αυτο να ειναι και ενα σημαδι, οτι δε νιωθουμε ολοι τα ιδια για τον αλλον... Τα κλισε "κανε κατι αλλο" κτλ, 9/10 φορες δεν εχουν αποτελεσμα (τουλαχιστον σ εμενα). Καθε βραδυ που ηρεμεις, καθε ζευγαρι που θα βλεπεις αγκαλιασμενο, θα σου φερνουν στο μυαλο τις δικες σας εικονες... Εγω κατεληξα στον χρονο... Μονο το περασμα του θα βελτιωσει τα πραγματα. Και θα κλαψεις, και θα στεναχωρηθεις, και θα ξεσπασεις. Θα δεις ομως οτι καθως θα περναει ο χρονος θα σηκωνεσαι (σηκωνομαστε) στα ποδια σου (μας)...