Τέσσερα χρόνια είναι πολλά- και προφανώς έχεις πονέσει πολύ κι απ'ό,τι φαίνεται, έχεις καταλάβει τί πήγε λάθος και ξέρεις και πώς να πορευθείς από'δω και πέρα. Προσπάθησε να κάνεις τον πόνο δάσκαλο, όπως λέω, αλλά όχι και σύμβουλο. Θα ξαναπονέσεις στο μέλλον (που δε σ'το εύχομαι), όμως, μέχρι τότε, θα χειρίζεσαι τα πράγματα με άλλη προοπτική. Να προσέχεις τον εαυτό σου. Είναι ο μόνος που έχεις πρωί-βράδυ κοντά σου.