Νομίζω δεκα χρόνια είναι υπεραρκετα μη σου πω τα πέντε ηδη να καταλάβεις ποσο σημαντική είσαι για κάποιον και ποσο σε λογαριάζει αν θες στη ζωή του. Δεν πειράζει. Ολα έρχονται να μας μάθουν κατι. Κάλλιο αργά παρα ποτέ δε λέμε? Τώρα πλεον ξέρεις που να χαριστεις και ποσο. Οι σχέσεις έχουν μια αβεβαιότητα μια ανασφάλεια, τίποτα δεν ξέρουμε απο πριν, αλλιώς ξεκινάμε αλλιως τα βρίσκουμε στην πορεία, αλλιως ειναι το τέλος. Η ζωή δεν σταματάει. Νομιζω πως ηδη μπορείς να αρχίζεις να ζεις λίγο λίγο όσα άφησες στην άκρη. Μη μετανιωνεις για τις επιλογες. Για τα ανειπωτα και όσα δεν εκανες για εκείνα να μετανιωνεις. Οι επιλογες μας ειναι τα λάθη μας και τα σωστα μας και τα μαθήματα μας σε αυτό που λέγεται ζωή. Στο παρακάτω. Μπορείς! Go on!