Έχω κάτσει και το έχω σκεφτεί αυτό το θέμα αρκετά. Στην εφηβεία ειδικά, με βασάνιζαν κι εμένα οι προβληματισμοί σου. Μερικές φορές το ενδιαφέρον και η αγάπη μας για τους άλλους γίνεται εξάρτηση. Μας φαίνεται άδικο το ότι κάνουμε τόσα για κάποιους και αυτοί τολμούν να μη μας συμπεριλαμβάνουν σε όλες τις πτυχές της ζωής τους, αλλά η αλήθεια είναι πως έχουν αυτό το δικαίωμα. Δεν εξυπακούεται ότι θα πάρεις πίσω τα αντίστοιχα. Γι' αυτό φρόντισε όταν δίνεις, όταν βοηθάς, όταν είσαι η "καλή φίλη" να γίνεται επειδή το θέλεις τη δεδομένη στιγμή, άσχετα από την αντίδραση. Και σκέψου αυτό ακριβώς, μήπως δηλαδή θέλεις να έχεις ενεργό ρόλο στη ζωή των άλλων επειδή δεν τον έχεις στη δική σου...Δεν είναι το ζητούμενο να φερόμαστε "σωστά" για να γινόμαστε αποδεκτοί και για να ανήκουμε κάπου, και από τα γραφόμενά σου αυτό καταλαβαίνω ότι επιδιώκεις.